رتبه بندی دانشگاه های ایران

دانشگاه تهران بزرگ‌ترین مرکز آموزش عالی در ایران است که در سال ۱۳۱۳ خورشیدی به دستور رضا شاه تأسیس شد. دانشگاه تهران هم اکنون دارای ۲۵ دانشکده، ۹ پردیس و ۱۱ مرکز پژوهشی است و از استادان مجرب ایرانی در بیشتر رشته‌ها بهره می‌گیرد. برند دانشگاه تهران در سال ۱۳۹۲ در دهمین جشنواره ملی قهرمانان صنعت ایران به عنوان یکی از ۱۰۰ برند برتر ایران شناخته شد. ظاهراً تاریخچهٔ مدونی از روند بنیان‌گذاری و تأسیس دانشگاه تهران از طرف این نهاد انتشار نیافته و در اینباره نظرهای گوناگونی از سوی اشخاص مختلفی اظهار گردیده و گفته شده است که فکر تأسیس دانشگاه تهران در سال ۱۳۰۵ خورشیدی توسط دکتر سنک نمایندهٔ مجلس نخستین بار پدیدار شد. طرح و الگو: این دانشگاه بر اساس موسسات آموزش عالی فرانسه الگوبرداری شد و حتی طراحان ساختمان‌های دانشگاه تهران مهندسین فرانسوی بودند، و دروس و برنامه‌های هنرکده (دانشکده هنرهای زیبای فعلی) دقیقاً بر اساس الگوی مؤسسه اکول د بوزار طراحی گردید. پردیس و بناهای این دانشگاه توسط معماران اروپایی رولاند دوبرول، ماکسیم سیرو، مارکوف، آلکساندر موزر، آندره گدارد، و محسن فروغی طراحی گردید. توسعه: در اواخر دهه ۱۹۴۰ میلادی ساختار درسی و پژوهشی دانشگاه تهران رفته رفته به سمت الگوبرداری از سیستم دانشگاه‌های آمریکایی شروع به حرکت نمود: بطور نمونه دانشکده کشاورزی این دانشگاه به کمک دانشگاه یوتا توسعه و گسترش یافت. اما نمونه‌های دیگری نیز می‌توان برشمرد: در سال ۱۹۵۴ مؤسسه علوم اداری دانشگاه (دانشکده مدیریت کنونی) به کمک دانشگاه کالیفرنیا جنوبی و به ریاست هری مارلو از این دانشگاه آغاز به ارائه مدارج دکترا نمود. در سال ۱۹۵۸ مؤسسه روزنامه‌نگاری دانشگاه تهران به کمک دانشگاه ویرجینیا و جیمز ولارد آغاز به کار نمود؛ و دانشگاه جانز هاپکینز آمریکا بود که در سال ۱۹۶۵ رشته دکترای بیماریهای سلولی (cytopathology) را راه‌اندازی نمود. دانشگاه‌های دیگر آمریکایی که مستقیماً ناظر فعالیت‌های علمی و آکادمیک دانشگاه تهران بودند عبارتند از دانشگاه ایندیانا، دانشگاه ایلینوی در اوربانا شامپاین، دانشگاه کلرادو در بولدر، دانشگاه آلاباما، و دانشگاه ایالتی کلرادو. بنا بر گزارش cwur.org در سال2016 این دانشگاه دارای رتبه 727 در بین 1000 دانشگاه برتر جهان و رتبه 2 در سطح کشور می باشد.

وب سایت : http://ut.ac.ir

برای دیدن تور مجازی کوی دانشگاه تهران روی لینک زیر کلیک کنید و چند ثانیه منتظر بمانید

http://kooy.ut.ac.ir/default-691.aspx

دانشگاه صنعتی اصفهان یکی از دو دانشگاه بزرگ دولتی استان اصفهان و با ۲۳۰۰ هکتار مساحت، بزرگ ترین دانشگاه کشور از لحاظ وسعت است. این دانشگاه در محدوده ی شهرستان اصفهان و در ۵ کیلومتری اصفهان قرار گرفته‌است. دانشگاه در سال ۱۳۵۶ رسماً شروع به کار کرد. این دانشگاه ابتدا دارای نام «دانشگاه صنعتی آریامهر اصفهان» بود که بعد از وقوع انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ خورشیدی به «دانشگاه صنعتی اصفهان» تغییر نام داده شد. و همانند «دانشگاه صنعتی آریامهر در تهران» (دانشگاه صنعتی شریف فعلی)، این دانشگاه مستقیماً بر اساس الگوی دانشگاه‌ام آی تی در آمریکا الگوبرداری گردید. طراحان اصلی و اولیه دانشگاه صنعتی آریامهر اصفهان هم از نظر ساختار درسی و هم از نظر شالوده سازمانی عبارت بودند از: شرکت آمریکایی آرتور دی لیتل (که یک شرکت مشاوره آکادمیک بود)، دکتر گوردون براون که ریاست کل دانشکده‌های مهندسی و از مدیران اصلی دانشگاه‌ام آی تی بود، دکتر جرج بوگلیارلو ریاست دانشکده فنی-مهندسی دانشگاه ایلینوی در شیکاگو و دکتر مهدی ضرغامی معاونت دانشگاه صنعتی آریامهر در تهران. دکتر براون بود که شش دانشکده اولیه دانشگاه صنعتی اصفهان را تأسیس نمود. در گزارش نهایی ایشان از طرح جامع دانشگاه صنعتی آریامهر در اصفهان آمده: «هدف اصلی این موسسه آموزشی اجتناب از ساختار رایج و کلاسیک دانشگاهی، و در عوض، سازماندهی و تمرکز دادن فعالیتهای آکادمیک این دانشگاه بر روی مسائل فناوری مهم کشور ایران است. حقیقت نیازهای امروزی برای توسعه سریع ایران مستلزم این است که سیستم آموزشی این کشور صرفاً یک نسخه کپی از موسسات آموزشی غربی نباشد. بجای الگو برداری از سیستم‌های غربی و آنهم الگوهای بیست ساله‌ای که در غرب از رده خارج شده‌اند، سیستم آموزشی ایران باید بر اساس فرهنگ ایرانی و ویژگی‌های جامعهٔ ایرانی باشد.» و این همان سیاستی بود که دکتر سید حسین نصر که در آن زمان ریاست دانشگاه آریامهر تهران را بر عهده داشت دنبال می‌کرد. نصر کمک به بنیانگذاری دانشگاه صنعتی اصفهان را «از دستاوردهای بزرگ زندگی خود» می‌داند. دانشگاه‌های دیگر، همانند دانشگاه شیراز (و در زمینه پزشکی دانشگاه ارومیه) در آن دوره بر اساس شیوه‌های مدرن آمریکایی الگو برداری گردیده بودند. دانشگاه صنعتی آریامهر اصفهان از موسساتی بود که برنامه‌های وسیع و گسترده‌ای برای آن قبل از انقلاب در نظر گرفته شده بود بطوریکه برای ساخت دانشگاه اراضی وسیعی در حدود ۲۳۰۰ هکتار در نظر گرفته شده بود. بنا بر گزارش cwur.org در سال 2016 این دانشگاه دارای رتبه 844 در بین 1000 دانشگاه برتر جهان و رتبه 4 در سطح کشور می باشد.

وب سایت : www.iut.ac.ir

دانشگاه تربیت مدرس یکی از دانشگاه‌های دولتی ایران و تنها مرکز تحصیلات تکمیلی جامع دولتی کشور می‌باشد که در شهر تهران واقع شده‌است. این دانشگاه در سال ۱۳۶۰ با عنوان مدرسه تربیت مدرس و با هدف تربیت کادر هیئت علمی دانشگاه‌ها، به عنوان تنها دانشگاه تخصصی تحصیلات تکمیلی ایران تأسیس گردید و در سال ۱۳۶۱ اقدام به پذیرش دانشجو در رشته مدیریت و برخی از رشته‌های علوم انسانی نمود. این مدرسه در سال ۱۳۶۵ به دانشگاه تربیت مدرس ارتقا یافت. در حال حاضر این دانشگاه تنها در مقطع «کارشناسی ارشد» و «دکتری» دانشجو می‌پذیرد. این دانشگاه دارای ۱۵ دانشکده و ۱۲ مرکز پژوهشی در رشته‌های مختلف می‌باشد مراکز پژوهشی: مرکز مطالعات مدیریت پژوهشکده اقتصاد پژوهشکده فناوری اطلاعات پژوهشکده مهندسی آب مرکز مطالعات آفریقا مرکز تحقیقات و توسعه زیست فناوری مرکز تحقیقات زبان و ادبیات فارسی مرکز تحقیقات مدیریت تعمیر و نگهداری روسازی مرکز مطالعات فرهنگ و اندیشه دینی مرکز مطالعات مدیریت و توسعه فناوری مرکز ملی مطالعات و برنامه‌ریزی شبکه‌های قدرت قطب علمی زیست فناوری کاربردی قطب علمی ابرساختارهای جبری و کاربردهای آن این دانشگاه چندین نشریه علمی تخصصی منتشر می‌کند که یکی از مهمترین این نشریات مجله بین‌المللی علوم انسانی است که توسط دانشکده علوم انسانی دانشگاه تربیت مدرس منتشر می‌شود. بنا بر گزارش cwur.org در سال 2016 این دانشگاه دارای رتبه 896 در بین 1000 دانشگاه برتر جهان و رتبه 5 در سطح کشور می باشد.

وب سایت : www.modares.ac.ir

دانشگاه صنعتی امیرکبیر یا پلی‌تکنیک تهران یکی از دانشگاه‌های فنی و صنعتی ایران است که در شهر تهران قرار دارد و مشهور به استنفورد ایران است. این دانشگاه علاوه بر تهران، دارای پردیس‌هایی در بندرعباس، ماهشهر و گرمسار است. دانشگاه صنعتی امیرکبیر نخستین دانشگاه صنعتی ایران است که در سال ۱۳۳۷ رسماً افتتاح شد. نسبت تعداد اعضای هیئت علمی به دانشجو (کارشناسی و تحصیلات تکمیلی) در این دانشگاه در سال ۲۰۱۰، تقریباً ۱ به ۲۱ بوده است. در حالی‌که این نسبت در دانشگاه‌های ایران به‌طور متوسط ۱ به ۳۳ است. پلی‌تکنیک تهران، نخستین دانشگاه صنعتی ایران و یکی از باسابقه‌ترین مؤسسات آموزش عالی ایران در زمینهٔ فنی و مهندسی است. این دانشگاه در آبان ۱۳۳۵ معادل ۱۹۵۶ میلادی، توسط مهندس حبیب نفیسی و به‌دستور محمدرضا شاه پهلوی تأسیس شد. اولین دوره دانشجویان این دانشگاه در سال ۱۳۳۶ از طریق آزمون داخلی پذیرفته‌شدند و از سال ۱۳۳۷ فعالیت آموزشی پلی‌تکنیک تهران، به‌طور رسمی با پنج رشته مهندسی برق و الکترونیک، مهندسی مکانیک، مهندسی نساجی، مهندسی شیمی و مهندسی راه و ساختمان آغاز شد. از سال ۱۳۵۷ خورشیدی، این مجموعهٔ آموزشی به دانشگاه صنعتی امیرکبیر تغییر نام داد و با گسترش و الحاق سه پردیس بندرعباس، گرمسار و ماهشهر به‌آن، هم‌اکنون حدود ۱۴۰۰۰ دانشجو در مقاطع مختلف در این دانشگاه به‌تحصیل مشغولند. دانشگاه صنعتی امیرکبیر هم‌اکنون دارای ۱۶ دانشکده، ۶ گروه آموزشی مستقل، ۳ واحد آموزشی در شهرهای بندرعباس، گرمسار و ماهشهر است. این دانشگاه هم‌چنین دارای یک پردیس بین‌الملل و یک مرکز آموزش الکترونیکی نیز می‌باشد. بنا بر گزارش cwur.org در سال 2016 این دانشگاه دارای رتبه 916 در بین 1000 دانشگاه برتر جهان و رتبه 6 در سطح کشور می باشد.

وب سایت : http://www.aut.ac.ir

دانشگاهی دولتی و به اعتقاد برخی اولین مؤسسهٔ آموزش عالی در ایران است که هستهٔ اولیهٔ آن در سال ۱۳۰۸ شکل‌گرفته است. این دانشگاه در تهران واقع است و شعبه‌های آن در شهرهای اراک، بهشهر، دماوند و نور قرار گرفته‌اند. این دانشگاه در سال ۲۰۱۶ در رتبه‌بندی تایمز به عنوان بهترین دانشگاه ایران و بالاتر از دانشگاه‌های شریف و تهران قرار گرفت. در سال ۲۰۱۵ نیز این دانشگاه به همراه دانشگاه شریف تنها دانشگاه‌های ایرانی در بین ۶۰ دانشگاه برتر آسیا بودند. رتبه‌بندی سال ۲۰۱۷–۲۰۱۶ کیو اس، دانشگاه علم و صنعت ایران را به عنوان دومین دانشگاه کشور معرفی کرد. با وجود اساتید بسیار معروف و مجرب در بسیاری از رشته‌های فنی همچون مهندسی مکانیک و مهندسی برق این دانشگاه یکی از ۳ دانشگاه برتر ایران محسوب می‌شود. دانشگاه علم و صنعت ایران، تنها دارندهٔ دانشکدهٔ مهندسی راه‌آهن و دانشکدهٔ مهندسی پیشرفت در خاورمیانه و دانشکدهٔ مهندسی خودرو در ایران است؛ همچنین اولین و سالها تنها دانشگاه صنعتی ایران بوده است که دارای دانشکدهٔ معماری و شهرسازی بوده و تنها دانشگاه صنعتی در ایران است که به طور تخصصی به رشتهٔ توسعه اقتصادی و برنامه‌ریزی، می‌پردازد. سطح آموزشی بالا از یک سو، و داشتن امکانات آزمایشگاهی و کارگاهی پیشرفته از سویی دیگر بخصوص در رشته‌های مهندسی عمران، مواد و متالورژی و مکانیک باعث شده تا وجههٔ صنعتی این دانشگاه پررنگ‌تر شود و دانش‌آموختگان آن بتوانند به سرعت جذب واحدهای صنعتی ایران شوند. همچنین اخیراً پروژه‌های نوینی همچون طراحی ماهواره ملی نوید و ظفر علم و صنعت و پروژه سپر ملی دفاع سایبری در مرکز ملی دفاع سایبری کشور همچنین طراحی موتور هواپیماهای جت و طراحی پلتفرم ملی خودرو کلاس B از طرحها و برنامه‌های ملی و ویژه این دانشگاه محسوب می‌شوند. در حال حاضر حدود ۱۲۰۰۰ دانشجو در مقاطع مختلف کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا، در رشته‌های مختلف مهندسی و علوم پایه (۴۲ رشتهٔ تخصصی) در این دانشگاه مشغول به تحصیلند. دانشگاه علم و صنعت ایران، در سال ۱۳۰۸، با نام هنرسرای عالی و با هدف ایجاد زمینه‌های لازم برای تحصیلات دورهٔ عالی مهندسی در ایران، تأسیس گردید. محل آن، ابتدا در خیابان سی‌تیر (قوام‌السلطنهٔ سابق) و پس از آن در سال ۱۳۳۶، بعد از اعمال تغییراتی به محل فعلی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، انتقال یافت و به عنوان انستیتوی فناوری تهران (TIT) هنرسرای عالی فنی، به فعالیت خود ادامه داد. در سال ۱۳۴۱ بار دیگر این مؤسسه دستخوش تحولاتی گردید و ساختمان آن نیز به شمال شرق تهران، به زمینی با مساحت ۴۲۰٬۰۰۰ مترمربع، در منطقهٔ نارمک منتقل شد. از آن زمان به بعد هدف اصلی در نظر گرفته‌شده برای آن تربیت دبیر فنی برای تأمین نیروی آموزشی لازم برای هنرستان‌های صنعتی بود. در سال ۱۳۵۱ هنرسرای عالی به دانشکدهٔ علم و صنعت ایران تغییر نام داد و در نهایت در سال ۱۳۵۷، باتوجه به گسترش و تغییرات کیفی کارگاه‌های علمی و آموزشی، از سوی وزارت آموزش عالی وقت به دانشگاه علم و صنعت ایران تبدیل گردید. این مؤسسه، از بدو تأسیس، چندین بار تغییر نام و مکان داده‌است که مهم‌ترین آن‌ها بدین شرح است: • سال ۱۳۰۸: تأسیس با نام هنرسرای عالی در خیابان سی تیر (قوام‌السلطنه) • سال ۱۳۳۶: تغییر نام به انستیتو تکنولوژی تهران (TIT) • سال ۱۳۴۲: تغییر نام به هنرسرای عالی و انتقال به منطقهٔ نارمک (محل کنونی) • سال ۱۳۵۱: تغییر نام به دانشکدهٔ علم و صنعت ایران • سال ۱۳۵۷: ارتقا به دانشگاه علم و صنعت ایران • ویژگیهای خاص دانشگاه علم و صنعت • - تأسیس تنها دانشکده مهندسی راه آهن در خاورمیانه با حمایت شرکت راه آهن جمهوری اسلامی ایران • - تأسیس اولین دانشکده مهندسی خودرو در ایران با مشارکت سازمان گسترش و نو سازی صنایع ایران • - تأسیس مرکز تحقیقات فناوری اطلاعات با همکاری وزارت فناوری اطلاعات و ارتباطات • - تأسیس مرکز فناوری عصبی ایران • - تأسیس تنها مؤسسه کامپوزیت ایران با مشارکت نهاد ریاست جمهوری • - راه اندازی سیستم آموزش مجازی و پذیرش دانشجو در سه رشته مهندسی فناوری اطلاعات، مهندسی کامپیوتر – نرم‌افزار و علوم کامپیوتری • - انتخاب دانشگاه به عنوان قطب علمی در سه گروه از سوی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری از جمله: الکترونیک، مواد پیشرفته، سازه و سازه‌های هیدرولیکی • - انتشارات پنج مجله تخصصی و بین‌المللی برای اولین بار در کشور • - کسب رتبه اول در میان دانشگاه‌های تخصصی کشور در ارتباط با صنعت • - اولین و تنها گنجینه محصولات تحقیقاتی دانشگاه در بین دانشگاه‌های کشور • - افتتاح و راه اندازی کلینک صنعتی برای اولین بار در کشور در بین دانشگاه‌های فنی و مهندسی دانشکده‌ها دانشگاه علم و صنعت ایران دارای ۱۵ دانشکده، مرکز آموزش الکترونیک و سه گروه مستقل آموزشی فرهنگ و معارف اسلامی، زبان‌های خارجه و تربیت بدنی است.

وب سایت : www.iust.ac.ir

یکی از دانشگاه‌های دولتی معتبر ایران است که در منطقه ی اوین، غرب ولنجک و شرق درکه در شمال غربی شهر تهران واقع شده‌است. دانشگاه شهید بهشتی هم اکنون دارای ۱۹ دانشکده، ۳ پردیس و ۱۶ پژوهشکده و مرکز مطالعاتی و تحقیقاتی است. در حال حاضر محمدمهدی طهرانچی ریاست این دانشگاه را به عهده دارد. این دانشگاه در سال ۱۳۳۸ با نام دانشگاه ملی ایران به‌دستور محمدرضا شاه پهلوی و توسط علی شیخ‌الاسلام تأسیس شد و تا پیش از سال ۱۳۶۲ با این نام خوانده می‌شد. علی‌رغم افتتاح رسمی در اسفندماه ۱۳۳۹، پذیرش دانشجو در مهرماه ۱۳۳۹ و توسط دانشکده‌های معماری و شهرسازی و علوم بانکداری که اولین دانشکده‌های دانشگاه بودند انجام شد. در خرداد ماه سال ۱۳۶۲ ستاد انقلاب فرهنگی وقت با تغییر نام دانشگاه از «دانشگاه ملی ایران» به «دانشگاه شهید بهشتی» موافقت کرد. مقدمات تأسیس آذر ۱۳۳۳ شاه پس از کودتا سفری به آمریکا انجام داد. در این سفر علی شیخ‌الاسلام به‌عنوان نماینده دانشجویان ایرانی سخنرانی کرد و پیشنهاد تأسیس دانشگاه ملّی را به‌عنوان راهکاری برای جلوگیری از خروج جوانان ایرانی از کشور برای تحصیل به شاه ارائه کرد که مورد موافقت قرار گرفت. باید توجه داشت که نام ملّی در زمان حکومت پهلوی به مؤسسات آموزشی اطلاق می‌شد که غیردولتی بودند و به‌وسیله دریافت شهریه از متقاضیان آموزش و خارج از بودجه دولت اداره می‌شدند. پس از آن با حکم شاه دکتر شیخ الاسلام مأمور شد در اروپا و آمریکا درباره دانشگاه‌های غیردولتی مطالعه کند. در سال ۱۳۳۸ در دیداری که بین شاه و چند تن از استادان دانشگاه که در رأس آن‌ها جهانشاه صالح رئیس دانشگاه تهران قرار داشت، بار دیگر پیشنهاد تأسیس دانشگاه ملی مطرح شد. هر چند از نتایج این مذاکرات اطلاعی در دست نیست. در همین سال شیخ الاسلام به ایران بازمی‌گردد و با کسب موافقت نهایی محمدرضا پهلوی دهم آذر ۱۳۳۸ «دبیرخانهٔ دانشگاه ملی» را در خانه خود در خیابان رامسر به طور غیررسمی به‌راه می‌اندازد. ۲۹ اسفند ۱۳۳۸ با فرمان شاه و موافقت حسین علا، «وزیر دربار»، دبیرخانه دانشگاه ملی به ساختمانی واقع در خیابان پاستور پلاک ۵۷ منتقل می‌شد. این ساختمان از املاک وزارت دربار بود که در اختیار شجاع‌الدین شفا رئیس کمیته تهیه مقدّمات جشن‌های ۲۵۰۰ ساله بود. کار دبیرخانه تهیهٔ اطلاعاتی مربوط به‌سوابق تحصیلی فارغ التحصیلان بیکار اروپا و آمریکا و تهیه مقدمات تأسیس دانشگاه بود. با آشکار شدن اندیشهٔ تأسیس دانشگاه ملّی مخالفت‌های زیادی با آن در مجامع دانشگاهی آغاز شد. کسانی مانند«احمد فرهادی» رئیس دانشگاه تهران «میمندی‌نژاد» رئیس دانشکدهٔ دامپزشکی و عبدالله ریاضی رئیس دانشکدهٔ فنی و رئیس مجلس شورای ملی از مخالفان سرسخت تأسیس این دانشگاه بودند. میمندی‌نژاد در مصاحبه‌ای که در تاریخ ۱۱/۱۲/۱۳۳۸ در روزنامهٔ کیهان منتشر شد فکر تأسیس دانشگاه ملّی را اندیشه‌ای نابجا دانست و گفت: «دانشگاه تهران هنوز کامل نشده‌است اگر ملّت فکر تأسیس دانشگاه ملّی (غیردولتی) هستند که می‌تواند وضع دانشگاهی را بهتر سازد، باید همین دانشگاه موجود را ترّقی و تکامل دهد.» علی‌رغم مخالفت‌های فراوان با حمایت پهلوی دوم تأسیس دانشگاه ملّی با جدیت پیگیری شد. هیئت مؤتمنین دانشگاه با عضویت وزیر دربار شاهنشاهی - که در آن زمان حسین علا بود - مدیر عامل بنیاد پهلوی، وزیر فرهنگ یک نفر از نمایندگان مجلس سنا، دو نفر از نمایندگان مجلس شورای ملی، مدیر کل بانک ملی ایران رئیس اتاق بازرگانی رئیس دانشگاه ملی ایران و حداقل سه نفر از شخصیت‌های علمی اقتصادی کشور تشکیل شد. در سال ۱۳۳۹ اساسنامهٔ دانشگاه توسط هیئت مؤتمنین تصویب شد. در ۸ آبان ۱۳۳۹ این اساسنامه مورد تصویب شورای عالی فرهنگ قرار گرفت. اساسنامه دانشگاه ملی دارای پنج فصل و بیست و دو ماده بود. براساس ماده نخست نام دانشگاه «دانشگاه ملی ایران» و براساس مادهٔ دوم مقر اصلی آن تهران بود. به موجب مادهٔ سوم اساسنامه دانشگاه، این دانشگاه از تاریخ تأسیس دارای دو دانشکدهٔ بانکداری و علوم مالی اقتصادی و دانشکدهٔ معماری بود. سال‌های اولیه در پی انتشار اساسنامهٔ دانشگاه، خبر پذیرش ۲۰۰ نفر دانشجو برای اولین سال تحصیلی در دو دانشکده اعلام شد. دانشگاه ملی از نیمهٔ دوم مهر ۱۳۳۹ در یک ساختمان استیجاری نزدیک دوراهی یوسف آباد دانشگاه ملی فعالیت خود را آغاز کرد. در ۲۵ بهمن ۱۳۳۹ مراسم افتتاح دانشگاه ملی با حضور شاه و فرح پهلوی برگزار شد. در سال‌های اولیهٔ تأسیس دانشگاه ملی دریافت شهریه از دانشجویان مهم‌ترین منبع تأمین هزینه‌های دانشگاه ملّی محسوب می‌شد، اگر چه مبالغی کمک دولتی نیز توسّط دانشگاه دریافت می‌شد. بعد از چند سال با موافقت شاه و دستور حسن ارسنجانی وزیر کشاورزی وقت یک میلیون و پانصد هزار متر از زمین‌های سعادت آباد و ۱۰ هزار متر از زمین‌های بالای میدان ونک و ۷۰ هزار متر زمین خالصه مجاور اوین درکه برای اجرای ساختمان دانشگاه ملی در نظر گرفته می‌شود. مراسم کلنگ زنی عملیات ساختمانی دانشگاه ملی با حضور فرح پهلوی، علی شیخ الاسلام، انوشیروان پویان، هوشنگ نهاوندی و تعدادی از شخصیت‌های علمی کشور در منطقه بالای اوین درکه برگزار شد. کانون مترقی که حسنعلی منصور در سال ۴۲ تشکیل داد از جمله کانون‌های سیاسی بود که از قبل پی‌ریزی فرهنگی و علمی شده بود. شیخ‌الاسلام که دانشگاه ملی را بنا گذاشت به تدریج کسانی که در آمریکا تحصیل کرده بودند را به دانشگاه کشاند. اعضای هیئت علمی اولیه این دانشگاه کم و بیش دانش‌آموختگان آمریکایی بودند. در این نهاد، شیخ‌الاسلام سعی داشت بخشی از جامعهٔ نخبگان ایرانی را که عمدتاً از طبقه متوسط جامعه بودند به آنجا بکشاند. حالا تصور کنید جامعه علمی دانشگاه ملی عمدتاً دانش‌آموختگان آمریکا بودند، دانشجویان از افراد متمول و طبقهٔ متوسط جامعه در کنار هم گرد آمده بودند که در واقع جامعهٔ جدیدی از طبقهٔ سیاسی آن زمان را تشکیل دادند. با تمام این مسائل دانشگاه ملی ایران به دلیل نوپا بودن و نیز دریافت شهریه در اولویت‌های مرتبه پایین متقاضیان تحصیلات دانشگاهی (به جز افرادی که از تمکن مالی برخوردار بودند) قرار می‌گرفت. در مدت پنج سال ریاست شیخ الاسلام علاوه بر دانشکدهٔ اقتصاد و معماری دانشکده پزشکی ۱۳۴۰ زبان‌های خارجی ۱۳۴۱، علوم ۱۳۴۲، دندانپزشکی ۱۳۴۴، راه‌اندازی شد. پس از شیخ الاسلام، عبدالعلی جهانشاهی و سپس علی اکبر بینا به ریاست دانشگاه ملی منصوب شد. در زمان ریاست بینا دانشکدهٔ حقوق راه‌اندازی شد. پس از وی محمد علی مجتهدی (مؤسس دانشگاه صنعتی شریف) و سپس انوشیروان پویان به ریاست دانشگاه ملی منصوب شدند. پس از پویان نیز به ترتیب احمد هوشنگ شریفی، عباس صفویان و احمد قرشی ریاست دانشگاه را بر عهده گرفتند. در این سال‌ها دانشکدهٔ علوم زمین و دانشکده جامع انفورماتیک و دانشکدهٔ روان‌شناسی ساخته و وارد دایرهٔ مراکز علمی کشور شد. مهترین تحول در تاریخ دانشگاه در سال ۱۳۵۳ رقم خورد، هنگامی که دولت وقت به پشتوانهٔ درآمدهای نفتی اقدام به پرداخت شهریهٔ موسسات آموزشی ملی (خصوصی) و رایگان کردن آنها نمود. این امر سبب شد تا بافت دانشجویی دانشگاه از انحصار طبقهٔ مرفه و بالای جامعه خارج شده و دانشجویان از طبقات مختلف و شرایط گوناگون از طریق کنکور سراسری وارد این دانشگاه شوند و بدین ترتیب دانشگاه عملاً به صورت یک دانشگاه عمومی مانند سایر دانشگاه‌ها درآمد. تغییرات پس از انقلاب اسلامی پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۸ به موجب قانونی که در شورای انقلاب تصویب شد دانشگاه ملی، دانشگاهی دولتی اعلام شد (قبل از پیروزی انقلاب اسلامی دانشگاه غیردولتی و خصوصی محسوب می‌شد) و در خرداد ماه سال ۱۳۶۲ ستاد انقلاب فرهنگی وقت با تغییر نام دانشگاه از «ملی ایران» به «شهید بهشتی» موافقت کرد. در سال ۱۳۶۴ براساس مصوبهٔ دولت جمهوری اسلامی مبنی بر تأسیس وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی، مراکز درمانی و دانشکده‌های پزشکی و پیراپزشکی از دانشگاه منفک و بعد از ادغام با برخی از مراکز آموزشی دیگر و با نام دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی فعالیت خود را آغاز کردند.

وب سایت : www.sbu.ac.ir

دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی یکی از دانشگاه‌های دولتی ایران است که دانشکده‌های آن به صورت غیرمتمرکز در شهر تهران قرار دارند. این دانشگاه در سال ۱۳۹۲ رتبه پنجم دانشگاه صنعتی برتر در ایران را کسب نمود. با تصویب شورای انقلاب فرهنگی این دانشگاه در سال ۱۳۵۹ با ادغام ۹ مرکز آموزش عالی (مؤسسه عالی تکنیکوم نفیسی (مؤسس مهندس حبیب نفیسی)، مدرسه عالی فنی، دانشکده نقشه‌برداری، مؤسسه آبشناسی، دانشکده هواشناسی و علوم جو، دانشکده مخابرات، مدرسه عالی ساختمان، دانشگاه کار و پیشه، تربیت دبیر فنی پلی تکنیک تهران، دانشگاه علوم و فنون مجتمع آموزشی وزارت راه، مجتمع تکنولوژی تهران و مدرسه عالی تلویزیون و سینما) به شکل کنونی و با نام دانشگاه فنی و مهندسی تشکیل شد و در سال ۱۳۶۷ به نام خواجه نصیرالدین طوسی، دانشمند ایرانی تغییر نام داد. دانشگاه در ۱۱ دانشکده با ۱۸ رشته تحصیلی در مقطع کارشناسی، ۵۳ رشته در مقطع کارشناسی ارشد و ۲۳ رشته تحصیلی در مقطع دکترا کار خود را انجام می‌دهد. نسبت استاد به دانشجو در این دانشگاه ۱ به ۲۳ است که اندکی با استاندارد جهانی که ۱ به ۲۰ است متفاوت است. دکتر مجید قاسمی -رئیس سابق دانشگاه-گفته است که این نسبت در آیندهٔ نزدیک به ۱ به ۱۸ ارتقا خواهد یافت. این دانشگاه در رتبه‌بندی شریه تایمز در سال ۲۰۱۶، در ردهٔ ۶۰۱ تا ۸۰۰ دانشگاه برتر جهان و در بین ۷ دانشگاه برتر ایران قرار گرفت. پیشینه هسته اولیه دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی، دانشکده‌ای است به نام دانشکده مخابرات که در سال ۱۳۱۸در محل فعلی دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر دانشگاه تأسیس شد و در سال ۱۳۱۸ اساسنامه آن به تصویب مجلس شورای ملی وقت رسیده‌است. از این نظر به نوعی نخستین دانشگاه نوین ایران می‌باشد. دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی با ساختار فعلی در ابتدا در سال ۱۳۵۹، در پی تصویب ستاد انقلاب فرهنگی از ادغام ۹ مرکز آموزش عالی و با عنوان مجتمع دانشگاهی فنی و مهندسی، بنیاد نهاده شد و سپس در سال ۱۳۶۲ نام آن به دانشگاه فنی و مهندسی و در سال ۱۳۶۷ به دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی تغییر یافت. این دانشگاه در حال حاضر یکی از برجسته‌ترین دانشگاه‌های صنعتی ایران می‌باشد که فارغ التحصیلان آن مورد توجه بسیاری از مراکز صنعتی و دولتی قرار می‌گیرند. کارگاه‌ها و امکانات آزمایشگاهی قوی و پیشرفته از جمله وجوه بارز این دانشگاه هستند. علاوه بر رشته مخابرات با قدمت ۸۱ ساله، رشته نقشه‌برداری این دانشگاه ۵۵ سال و دانشکده مهندسی مکانیک آن ۳۶ سال قدمت دارند. دانش‌آموختگان مشهور داریوش رضایی‌نژاد (پژوهشگر دفاعی و هسته‌ای که در ۱ مرداد ۱۳۹۰ توسط عوامل اسراییل با شلیک پنج گلوله در مقابل منزلش ترورشد) محمد ناظمی اردکانی (وزیر سابق تعاون)علی رضوانی بیدگلی (مؤلف و محقق برجسته حوزه مدیریت)محمد علی‌آبادی، سیاستمدار، رئیس سابق سازمان تربیت بدنی، رئیس سابق کمیته ملی المپیک علی مطهری، نماینده شبستر در دوره هشتم مجلس شورای اسلامیعلی اکبر موسوی خوئینی، نماینده مجلس ششم، دبیرکل پیشین سازمان دانش آموختگان ایرانمصطفی محمدنجار (وزیر کشور)فرزاد حسنی (مجری تلویزیون)

وب سایت : www.kntu.ac.ir

دانشگاه فردوسی مشهد یکی از دانشگاه‌های وزارت علوم، تحقیقات و فناوری ایران است. این دانشگاه که پیشنهاد تأسیس آن به قبل از دهه بیست خورشیدی بر می‌گردد از قدیمی‌ترین دانشگاه‌های ایران به شمار می‌آید.[۲] دانشگاه فردوسی مشهد در زمان پهلوی از نظر علمی و آکادمیک زیر نظر دانشگاه سان فرانسیسکو آمریکا قرار داشت. تاریخچه با تبدیل آموزشگاه عالی بهداری در سال ۱۳۲۸ به دانشکده پزشکی، نخستین گام در راه تأسیس سومین دانشگاه ایراندر شهر مشهد برداشته شد. در سال ۱۳۳۴ با صدور مجوز دیگری دانشکده ادبیات با پنج رشته جداگانه تأسیس یافت. با گسترش آموزش عالی در ایران به ترتیب دانشکده معقول و منقول (که بعداً به الهیات تغییر نام یافت) دانشکده علوم، دانشکده دندانپزشکی، دوره شبانه، دانشکده علوم دارویی و تغذیه، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشکده کشاورزی، دانشکده مهندسی، مؤسسه بینایی سنجی، دبیرستان دانشگاه و مرکز تعلیمات به مجموعه دانشگاه مشهد که ازسال ۱۳۵۳ به دانشگاه فردوسی تغییر نام یافته بود افزوده شد. پس از انقلاب اسلامی با تغییر در برخی واحدها و تفکیک دانشگاه علوم پزشکی از دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده علوم اداری و اقتصادی، دانشکده دامپزشکی، آموزشکده کشاورزی شیروان، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم ریاضی، دانشکده هنر نیشابور، پژوهشکده علوم گیاهی، مرکز تحقیقات زمین لرزه شناسی، کالج دانشگاه، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست و دانشکده معماری و شهرسازی، یکی پس از دیگری به مجموعه واحدهای دانشگاه اضافه شد. دانشکده مهندسی براساس مصوبه یکصدوچهارمین نشست شورای گسترش آموزش عالی مورخ پنجم اسفند ۱۳۵۳و با هدف ایجاد یک قطب مهندسی قوی و مناسب در شرق ایران و ایجاد امکانات و شرایط مناسب برای پرورش استعدادهای فنی جوانان، تأمین نیروی انسانی متخصص، اجرای طرحهای صنعتی و استقلال علمی و صنعتی کشور، دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی تأسیس گردید. دانشکده مهندسی در مهر ۱۳۵۴با پذیرش ۳۰دانشجو در رشته برق و ۳۰دانشجو در رشته مکانیک فعالیت خود را آغاز کرد ولی به دلیل عدم تأمین کادر آموزشی، رشته مهندسی برق تعطیل شد و دانشجویان این رشته به سایر دانشگاه‌ها منتقل شدند و بعدها پس از تأمین کادر آموزشی از سال ۱۳۵۸بار دیگر فعالیت رشته مهندسی در رشته الکترونیک آغاز شد. به دنبال انقلاب فرهنگی در سال ۱۳۵۹و با ادغام دانشکده مهندسی و دانشگاه کار و پیشه شاخه مشهد، تعداد اعضای هیئت علمی و دانشجویان آن به یکباره افزایش چشمگیری یافت. پیش از این تاریخ دانشکده مهندسی دانشگاه کار و پیشه، در سه رشته «الکترونیک» ،» «الکتروتکنیک» و «راه و ساختمان» فعالیت آموزشی چشمگیری داشت. گروه کامپیوتر در سال ۱۳۶۷ در دانشکده علوم تأسیس و یک سال بعد به دانشکده مهندسی پیوست. گروه مهندسی شیمی در سال ۱۳۷۰ و دو سال پس از آن گروه مهندسی متالورژی و مواد تأسیس گردید و گروه مهندسی صنایع نیز در سال ۱۳۸۵ به گروه‌های آموزشی دانشکده افزوده شد. در حال حاضر این دانشکده از جمله دانشکده‌های معتبر و قوی فنی و مهندسی در سطح کشور است و با داشتن ۱۲۴ عضو هیئت علمی مجرب و بیش از۳۲۷۴ دانشجوی کارشناسی، ۷۰۷ دانشجوی کارشناسی ارشد، ۲۲۱ دانشجوی دکتری در ۷ رشته و ۳۷ گرایش با امکانات و تجهیزات کارگاهی، آزمایشگاهی و تحقیقاتی قابل ملاحظه قطب مهندسی در شرق کشور به حساب می‌آید. این دانشکده زیربنایی حدود ۴۸هزار مترمربع دارد که به فضاهای آموزشی، اداری خدماتی، کارگاهی اختصاص دارد. رشته‌های تحصیلی موجود در دانشکده مهندسی: مهندسی برق مهندسی شیمی مهندسی صنایع مهندسی عمران مهندسی کامپیوتر مهندسی مکانیک مهندسی مواد

وب سایت : https://www.um.ac.ir

دانشگاه شیراز یکی از دانشگاه‌های وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و از قدیمی‌ترین دانشگاه‌های ایران است که در سال ۱۳۲۵ خورشیدی تأسیس گردید. پیش از انقلاب ۱۳۵۷ ایران، دانشگاه کنونی شیراز، «دانشگاه پهلوی» نامیده می‌شد. دانشگاه شیراز یکی از ۵ دانشگاه مادر در رشته‌های مهندسی به شمار می‌آید. محوطه دانشگاه شیراز که توسط مینورو یاماساکی طراحی شده، از نظر وسعت در کشور ایران در رتبهٔ دوم قرار دارد. این دانشگاه همواره به سخت‌گیری شهره بوده است و معدل‌های دانشجویان آن در رشته‌های مختلف از جمله در گرایش‌های زبان انگلیسی عموماً در سطح‌های پایین‌تری نسبت به همترازان خود قرار دارد. تاریخچه مؤسسهٔ آسیا دانشگاه پهلوی در خانه قوام قرار داشت و محل کار اساتیدی همچون ریچارد فرایو آرتور پوپ گردید. دانشگاه شیراز (دانشگاه پهلوی قبل از انقلاب) در سال ۱۹۴۶ شروع به کار نمود. معمار اصلی این دانشگاه مینورو یاماساکی نام دارد، که از دیگر کارهای مشهور او مرکز تجارت جهانی نیویورک می‌باشد. به‌دنبال دعوت محمدرضا پهلوی از رئیس دانشگاه پنسیلوانیا به ایران پس از مذاکراتی چند توسعهٔ دانشگاه شیراز مستقیماً تحت نظر و مدیریت این دانشگاه صاحب‌نام آمریکایی قرار گرفت تا جایی که روابط علمی و فرهنگی بین این دو دانشگاه از مستحکم‌ترین روابط علمی فرهنگی میان ایران و آمریکا گردید و تا روزهای آخر حکومت شاه ادامه داشت. در سال ۱۹۶۲، عیسی صدیق مسئول پیاده‌سازی الگوهای این دانشگاه آیوی لیگ در دانشگاه پهلوی گردید. تدوین بسیاری از دروس، طراحی و توسعه پردیس‌های دانشگاه، تربیت اساتید، و بنیانگذاری بسیاری از مؤسسات تحقیقاتی دانشگاه پهلوی همه و همه در اختیار این دانشگاه آیوی لیگقرار گرفتند. بعده‌ها، در دوره هوشنگ نهاوندی، مؤسسه معروف دانشگاه ایالتی کنت نیز در شکل گیری و توسعه دانشگاه پهلوی نیز حضور پیدا کرد. در روز دوشنبه ۱۵ آبان‌ماه که مصادف با سالروز تولد امام چهارم شیعیان بود، محمدرضا شاه پهلوی، با فشار دادن تکمه‌ای که انفجاری در دل کوهستانهای شیراز ایجاد کرد فرمان شروع ساختمان دانشگاه بزرگ پهلوی را صادر کرد. دانشگاه شیراز اولین دانشگاه کشور است که مدرکش بین‌المللی شد و همچنین «اولین دانشگاه ایران» که برنده جایزه نوبل در آن سخنرانی کرد. در زمان پهلوی نیز دانشگاه شیراز خواهر دانشگاه پرینستون ایالات متحده آمریکا خوانده می‌شد. همچنین دانشگاه شیراز اولین دانشگاه دارای هیئت مدیره در ایران است. اعضای این هیئت مدیره عبارت بودند از وزیر دربار، وزیر فرهنگ، رئیس دانشگاه، استاندار فارس، مدیر عامل سازمان برنامه، مدیر عامل شرکت ملی نفت ایران و عده‌ای بین ۹ تا ۱۵ نفر از شخصیت‌های ذیصلاح فرهنگی و اقتصادی و ارباب صنایع کشور که با پیشنهاد وزارای دربار و فرهنگ و تصویب محمدرضا شاه پهلویبرای مدت ۶ ماه انتخاب می‌شدند و ریاست هیئت امنا نیز با وزیر دربار و در غیاب وی با وزیر فرهنگ بود. این نهاد در آن زمان نماینده قانونی دانشگاه بود و همه امور علمی، فنی، آموزشی، مالی، اداری و استخدامی دانشگاه نیز زیر نظر آن اداره می‌شد. پردیس ارم این مجتمع که به خوابگاه ارم معروف است، در تپه‌ای مجاور میدان ارم واقع شده‌است و شامل محوطه بسیار بزرگی از زمین‌های دامنه‌ای کوه‌است که تعداد زیادی از ساختمان‌های اداری و کلاس‌های درسی و خوابگاه‌های دانشجویی در این منطقه قرار دارند. مینورو یاماساکی آمریکایی طراح و معمار ساختمان‌های خوابگاه دانشجویان روی تپه کوی ارم می‌باشد. این پروژه مصادف با انقلاب سال ۵۷ گشت و نیمه کاره ماند. با این حال طی یک برنامه چندین ساله قرار است تمامی ساختمان‌های مربوط به دانشگاه شیراز، که در حال حاضر در سطح شهر به صورت پراکنده واقع شده‌اند، به صورت منسجم قرار گیرند. عمده قسمت‌هایی که در آینده نزدیک در کوی ارم به صورت منسجم واقع خواهند شد، عبارت‌اند از: دانشکده شیمی (علوم پایه)، دانشکده ادبیات، دانشکده ریاضی، دانشکده فیزیک، دانشکده علوم انسانی و کتابخانه‌های علوم و تکنولوژی و کتابخانه میرزای شیرازی. پردیس مهندسی دانشکده مهندسی دانشگاه شیراز ۱۶ سال پس از تأسیس دانشگاه شیراز در سال ۱۳۴۱ آغاز به کار کرد. در ابتدا این دانشکده دارای رشته‌های مهندسی برق، مهندسی راه و ساختمان و مهندسی شیمی بود. در سال ۱۳۸۸ پس از گسترش رشته‌ها، این دانشکده به پردیس مهندسی بدل گردید. در حال حاضر این پردیس دارای دانشکده‌های برق و کامپیوتر، دانشکده مهندسی شیمی، نفت و گاز، دانشکده مهندسی مکانیک و بخش‌های مهندسی راه و ساختمان و محیط زیست و مهندسی مواد می‌باشد. این پردیس با دارا بودن بیش از ۱۱۰ عضو هیئت علمی در رشته‌های مهندسی کامپیوتر، مهندسی برق و الکترونیک، مهندسی شیمی، نفت و گاز، مهندسی مواد، مهندسی مکانیک، مهندسی هسته‌ای و مهندسی هوا و فضا در مقاطع کارشناسی کارشناسی ارشد و دکترا دانشجو می‌پذیرد. پردیس مهندسی دارای دو ساختمان مجزا و یک کتابخانه بزرگ به نام خوارزمی می‌باشد. این ۳ ساختمان با فاصله نسبتاً کمی در خیابان زند، خیابان ملاصدرا و میدان نمازیدر شهر شیراز واقع شده‌اند. گفتنی است که دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه شیراز در سال ۸۱ از سوی وزارت علوم و تحقیقات به عنوان قطب مکانیک محاسباتی ایران انتخاب شده است. دانشکده آموزشهای الکترونیکی دانشکده آموزشهای الکترونیکی دانشگاه شیراز اولین (و پیشرفته‌ترین) دانشکده الکترونیکی ایران است که در سال ۱۳۸۲ تأسیس گردید. ورود به این دانشکده از سال ۱۳۸۶ تنها بوسیله " کنکور سراسری " برای مقطع کارشناسی و برای مقطع کارشناسی ارشد بصورت دانش پذیری است. این دانشکده دارای رشته‌های مهندسی تکنولوژی الکترونیک، مهندسی ابزار دقیق، کامپیوتر، فناوری اطلاعات IT و حقوق می‌باشد. مشاهیر و دانش‌آموختگان ایرج بشیری استاد تاریخ، دانشگاه مینه سوتا، ایالات متحده آمریکا آرتور پوپ مصطفی معین عباس میلانی جان لیمبرت (سفیر ایالات متحده) محسن کدیور قاسم کاکایی اسدالله علم نظام‌الدین فقیه عطاالله مهاجرانی محمد همایون محمد سلیمانی علیرضا طهماسبی ریچارد فرای محمد قائدمنصور رستگار فسایی داود شهیدی منصور حکمت اسماعیل کهرم سعدالله نصیری قیداری ابراهیم نبوی احمد توکلی غلامعلی حداد عادل محمود فرشیدی امراله ابجدیان

سایت دانشگاه : shiraz.ut.ac.ir

دانشگاه تبریز یکی از دانشگاه‌های دولتی وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری می‌باشد که در شهر تبریز واقع است. این دانشگاه شامل ۲۲ دانشکده‌است و در کل مشتمل بر ۲۹ قطب علمی و مجتمع آموزشی است. این دانشگاه در سال ۱۳۲۵ به عنوان دومین دانشگاه قدیمی ایران پس از دانشگاه تهران، بنیان گذاشته شد. دانشگاه تبریز بزرگ‌ترین مرکز علمی در شمال غرب ایران می‌باشد. پیشینه ایدهٔ نخستینه تأسیس دانشگاه تبریز یک سال پس از خاتمهٔ جنگ جهانی دوم، در زمان حکومت ملی آذربایجان و به دستور سید جعفر پیشه‌وری در سال ۱۳۲۵ مطرح شد. مکان اولیه دانشگاه تبریز یا دانشگاه آذربایجان، در محل دانشسرای پسران در میدان دانشسرا بوده و ریاست آن را دکتر جهانشاهلو بر عهده داشت. در نخستین سال گشایش، تعداد ۱۷۹ دانشجو در رشته‌های طب، فلاحت، پداگوژی، فلسفه و ادبیات به تحصیل مشغول شدند. در تاریخ خردادماه ۱۳۲۵ در مدخل شرقی آن زمان تبریز، ساختمانی که کاربری زندان داشت، تبدیل به دانشگاهی به‌نام «آذربایجان اونیورسیته‌سی» (دانشگاه آذربایجان) شد.پس از بازپس گیری آذربایجان به دست ارتش ایران و سرنگونی دولت خودمختار آذربایجان مؤسسهٔ تازه‌تأسیس دانشگاه آذربایجان منحل شد. در دی‌ماه همان سال از سوی دانشگاه تهران دو تن از استادان به‌نام‌های «مصطفی حبیبی» و «خان‌بابا بیاتی» مأموریت یافتند تا جهت راه‌اندازی واقعی دانشگاه در تبریز اقدام نمایند. این دانشگاه با پذیرش ۱۶۰ دانشجو در دو دانشکدهٔ پزشکی و ادبیات، تحت ریاست دکتر بیاتی، به طور رسمی فعالیت آموزشی خود را آغاز نمود. مراسم گشایش دانشگاه که به‌عنوان یک واقعهٔ منحصربه‌فرد و بزرگ در تاریخ معاصر تبریز قلمداد می‌شود، به‌طور زنده از رادیوی محلی پخش شد. با گذشت زمان دانشکده‌ها، آزمایشگاه‌ها، کارگاه‌ها و آموزشکده‌های آن به‌تدریج تأسیس شدند. پس از گذشت چند سال این دانشگاه به دو قسمت «دانشگاه تبریز» و «دانشگاه علوم پزشکی تبریز» تبدیل گردید. در سال ۱۳۴۶، دانشگاه تبریز که بعدها «دانشگاه آذرآبادگان» نامیده شد، در مکان کنونی بنا گردید. پیش از آن، زمین فعلی دانشگاه، باغ بزرگی بود که ملک شخصی دکتر موسوی و دکتر علم‌الهدی بود. ملک هر کدام از این مالکان، با دیوار کوتاهی در وسط از همدیگر تفکیک می‌شد. بخش غربی باغ در اجارهٔ شخصی به نام کاظم قوزقوزی و قسمت شرقی باغ نیز در اجاره اکبر بامادور بود. در ضلع شمالی این دو قطعه باغ، قهوه‌خانه‌ای سنتی در کنار چشمه زبیده خاتون به نام «قهوه‌خانه چمن گلی» واقع شده بود. بعد از این باغ‌ها، باغ پیکریه و در طرف شمال جاده هم باغ حاج محمدعلی حیدرزاده قرار داشت. در باغ پیکریه، امروز در بلوار ۲۹ بهمن، توت باغی و بیمارستان ۲۹ بهمن ساخته شده و در محل اداره آبیاری امروزی و سازمان صدا و سیما نیز مصلای شهر در مواقع خشکسالی بود که در آنجا نماز استسقا برای طلب باران ادا می‌شد. دانشگاه تبریز درحال حاضر با بیش از ۱۸٬۰۰۰ نفر دانشجو و حدود ۵۰۰ نفر هیئت علمی، ۲۰۰ آزمایشگاه تخصصی و عمومی که برخی از آن‌ها در سطح جهان و برخی در سطح خاورمیانه منحصربه‌فرد هستند، موزهٔ تاریخ و فرهنگ، حوزهٔ جانورشناسی، حوزهٔ زمین‌شناسی، مرکز پردازش تصاویر ماهوارهای و مراکز و مؤسسه‌های تحقیقاتی و پژوهشی، محیط آموزشی و دانشگاهی بزرگی را در سطح کشور فراهم آورده‌است. نام‌گذاری روند نام‌گذاری دانشگاه تبریز به این ترتیب می‌باشد که: درسال ۱۳۲۵ (سال تأسیس دانشگاه) به ترتیب نام‌های «آذربایجان ملی دارالفنونی»، «آذربایجان خلق اونیورسیته سی» و نهایتاً «آذربایجان اونیورسیته سی» برای این دانشگاه انتخاب شد. نام دانشگاه در سال ۱۳۲۶ به «دانشگاه تبریز» و پس از چند سال به «دانشگاه آذرآبادگان» تغییر یافت. پس از انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ نام دانشگاه دوباره به «دانشگاه تبریز» تغییر یافت. پس از مدتی «دانشگاه علوم پزشکی تبریز» از آن منفک گردید. مراکز مطالعاتی و پژوهشی پژوهشکدهٔ ستاره‌شناسی و فیزیک کاربردی گروه پژوهشی جغرافیا مؤسسهٔ تاریخ و فرهنگ ایران مؤسسهٔ تحقیقات اجتماعی مؤسسهٔ تحقیقات علوم اسلامی – انسانی مرکز تحقیقات علوم پایهٔ تبریز مرکز ریاضیات در صنعت قطب‌های علمی رتبه بندی‌های جهانی این دانشگاه در نظام رتبه بندی دانشگاه لایدن (سال ۲۰۱۴) توانست رتبه دوم در کشور را کسب کند. در رتبه بندی سایت URAP توانست رتبه نهم در کشور را به خود اختصاص دهد.همچنین براساس شاخص‌های مرجعیت علمی، انتشارات مشترک بین‌المللی و تحلیل ارجاعات انجام گرفته چهارمین دانشگاه کشور، در شاخص دیپلماسی علمی «انتشارات مشترک بین‌المللی» رتبه پنجم و براساس اعلام و رتبه‌بندی جدید پایگاه استنادی علوم جهان اسلام«ISC»، دانشگاه تبریز جزو ۶ دانشگاه برتر جامع کشور قرار گرفته است. رتبه بندی داخلی بر اساس آمار آنلاین بخش علم سنجی پایگاه سیویلیکا که تعداد مقالات تولید شده در کنفرانسهای کشور را اعلام می نماید، دانشگاه تبریز در رتبه دهم دانشگاههای دولتی کشور از نظر تعداد مقالات کنفرانسی است. پردیس‌ها پردیس بین‌المللی ارس پردیس خودگردان تبریز

سایت دانشگاه : www.tabrizu.ac.ir

دانشگاه هاروارد (به انگلیسی: Harvard University) یک دانشگاه خصوصی در شهر کمبریج ایالت ماساچوست در ایالات متحدهٔ آمریکا است. قسمت‌هایی از دانشگاه هاروارد مثل دانشکدهٔ پزشکی و دانشکدهٔ بازرگانی در شهر مجاور کمبریج یعنی بوستون قرار دارد. هاروارد در سال ۱۶۳۶ میلادی (۱۰۱۵ خورشیدی) توسط هیئت قانون‌گذاران «مهاجرنشین (کولونی) خلیج ماساچوست» ساخته شد. این دانشگاه اولین مؤسسهٔ آموزش عالی در کشور آمریکا و همچنین اولین بنیاد در آمریکای شمالی به شمار می‌رود. نام آن در ابتدا «دانشکدهٔ نو» یا «دانشکده در شهرک نو» بود که بعدها در ۱۳ مارس ۱۶۳۹ کشیشی به نام جان هاروارد ۴۰۰ جلد کتاب به کتابخانهٔ این دانشگاه و همچنین مبلغ ۷۷۹ پوند به این دانشگاه کمک نمود. قدیمی‌ترین مؤسسه آموزش عالی در آمریکا به تَبَع نام اولین فردی که زمین و کتاب‌های خود را وقف ساختن آن کرد، هاروارد نام گرفت. در طول ۴۰ سال ریاست چارلز ویلیام الیوت، وی اصلاحات بزرگی را در این دانشگاه پدیدآورد که از کارهای او می‌توان به: دوره‌های انتخابی، کلاس‌های کوچک و امتحانات ورودی اشاره کرد. این اصلاحات بر روی آموزش و پرورش آمریکا تأثیر گذاشته و هم آموزش متوسطه و هم آموزش عالی آمریکا به این شیوه تغییر یافت. دانشگاه هاروارد همیشه یکی از بالاترین رتبه‌های دانشگاه‌ها را در سطح جهان داشته و یکی از قدرتمندترین موسسه‌های مالی غیرانتفاعی می‌باشد. در سال ۱۶۳۸ آن ناحیه و دانشگاه تازه تأسیس را به نام کمبریج نام‌گذاری کردند. در همان سال جان هاروارد یکی از وزیران پیوریتن و وزیر امور داخلی آمریکا که استاد یکی از شعبه‌های دانشگاه کمبریج بود در هنگام مرگ، نیمی از سرمایه و املاک خود را که ۷۸۰ پوند بود با چهارصد جلد کتاب به کالج بخشید و کالج مزبور در سال ۱۶۳۹ به‌افتخار این مرد، هاروارد نامیده شد. تاریخچهٔ هاروارد در حقیقت از سال ۱۶۴۰ آغاز می‌شود. نخستین جشن دانش‌آموختگان دانشگاه هاروارد در سال ۱۶۴۲ برگزار شد. بر سردر این دانشگاه لوحه‌ای نصب شده که متن آن چنین است: «چون خداوند به‌سلامت ما را به سرزمین نیوانگلند رسانید، به یاری او خانه‌های خود را ساختیم و برای ادامهٔ زندگانی خود وسایلی برانگیختیم و مکان‌های مناسبی برای پرستش پروردگار پی‌افکندیم و به تشکیل یک دولت غیرنظامی همت گماشتیم. اما آرزوی بزرگی را که در قلب خود می‌پروراندیم و در پی تحقق آن روزشماری می‌کردیم، آموزش و پرورش بود که سعادت جاودانه در پی داشت. ما نمی‌خواستیم که دیو بی‌سوادی در کلیساها بجای ماند و کشیشان ما در تاریکی نادانی به‌سر برند.» هاروارد دارای نه دانشکده با یکصد و شصت رشته تحصیلی می‌باشد. دانشکده هنر و علوم دانشکده پزشکی هاروارد دانشکده بازرگانی دانشکده معماری دانشکده الهیات دانشکده آموزش مدرسه جان اف کندی دانشگاه هاروارد دانشکده حقوق مؤسسه مطالعات پیشرفته ردکلیف بنا بر گزارش cwur.org در سال 2016 این دانشگاه دارای رتبه نخست در بین 1000 دانشگاه برتر جهان می باشد.

وب سایت : www.harvard.edu

دانشگاه استنفورد یا دانشگاه استانفور (به انگلیسی: Stanford University) یکی از معتبرترین دانشگاه‌های جهان است که در استنفورد، در نزدیکی شهر سانفرانسیسکو در ایالت کالیفرنیا در کشور آمریکا قرار دارد. این دانشگاه در سال ۱۸۸۵ به دست لیلند استنفورد و همسرش ساخته شد. این زوج دانشگاه را به یاد پسرشان که در ۱۶سالگی بر اثر تیفوئید درگذشته بود، ساختند. لیلند استنفورد زمین‌های کشاورزی خود را برای این کار اختصاص داد تا ایالت کالیفرنیا مرکز دانشگاهی بزرگی داشته‌باشد. دانشگاه استنفورد در منطقهٔ دره سیلیکون در ایالت کالیفرنیا واقع است، و بسیاری از شرکت‌های معتبر در زمینهٔ فناوری اطلاعات توسط فارغ‌التحصیلان این دانشگاه تأسیس شده‌اند. از مشهورترین این شرکت‌ها می‌توان به سان مایکروسیستمز، هیولت پاکارد، یاهو، گوگل، الکترونیک آرتز و سیسکو اشاره کرد. از برجسته‌ترین چهره‌های ایرانی تحصیل‌کرده در این دانشگاه می‌توان سیمین دانشور نویسندهٔ مشهور، علی حاجی‌میری استاد دانشگاه کلتک، امید کردستانی مدیر مالی شرکت گوگل، وارتان گریگوریان مدیر بنیاد کارنگی، و محمدرضا عارف معاون اول سیدمحمد خاتمی را نام برد. همچنین، مریم میرزاخانی، ریاضی‌دان ایرانی‌تبار که نخستین بانوی برندهٔ مدال فیلدز در ریاضیات است از اساتید این دانشگاه می‌باشد. عباس میلانی مدیر برنامهٔ مطالعات ایرانی دانشگاه استنفورد و استاد فراخوانده دانشکدهٔ علوم سیاسی آن دانشگاه است. این دانشگاه دارای دانشکده‌های علوم، بازرگانی، حقوق، پزشکی و مهندسی است. بنا بر گزارش cwur.org در سال 2016 این دانشگاه دارای رتبه 2 در بین 1000 دانشگاه برتر جهان می باشد.

وب سایت : https://www.stanford.edu

مؤسسهٔ فناوری ماساچوست (به انگلیسی: Massachusetts Institute of Technology) مشهور به ام‌آی‌تی، دانشگاه خصوصی واقع در شهر کمبریج، در ایالت ماساچوست آمریکا است، که دارای پنج دانشکده اصلی، یک کالج و ۳۲ گروه آموزشی می‌باشد. این دانشگاه معمولاً با نام اختصاری آن، یعنی ام‌آی‌تی (MIT) شناخته می‌شود. ویلیام بارتون راجرز در سال ۱۸۶۱ آن را ایجاد کرد. این دانشگاه یکی از مهم‌ترین مراکز علمی تحقیقاتی در آمریکا و جهان به‌شمار می‌رود. دانشگاه ام‌آی‌تی همه ساله به‌عنوان بهترین دانشگاه مهندسی جهان انتخاب می‌شود. ام‌آی‌تی در سال ۲۰۱۲ طی الگوی تحقیقاتی انجام شده توسط مؤسسهٔ QS برای رتبه‌بندی کلی دانشگاه‌ها، در رتبهٔ اول بهترین دانشگاه‌های جهان قرار گرفت. در حال حاضر (۲۰۱۴) رتبهٔ این دانشگاه در نظام رتبه‌بندی دانشگاه شانگهای، در زمینهٔ مهندسی و علوم کامپیوتر، نخست و در رتبه‌بندی کلی، در جایگاه سوم دانشگاه‌های جهان است. مساحت پردیس دانشگاه در شهر کمبریج ۰٫۷ کیلومتر مربع می‌باشد که مقابل فاصله حدود یک مایلی رود معروف «چارلز» واقع شده‌است. پردیس دانشگاه توسط خیابان «ماساچوست» به دو قسمت تقسیم می‌شود و پل «هاروارد» به آن متصل است. دانشکده‌های این دانشگاه عبارت‌اند از: دانشکده پزشکی دانشکده علوم دانشکده فنی مهندسی دانشکده طراحی و معماری دانشکده مدیریت دانشکده علوم انسانی، هنر و علوم اجتماعی بنا بر گزارش cwur.org در سال 2016 این دانشگاه دارای رتبه 3 در بین 1000 دانشگاه برتر جهان می باشد.

وب سایت : web.mit.edu

دانشگاه پرینستون (به انگلیسی: Princeton University) در شهر پرینستون واقع در ایالت نیوجرسی، ایالات متحدهٔ آمریکاست و در سال 1746 تأسیس شده است. این دانشگاه چهارمین دانشگاه قدیمی در ایالات متحده آمریکا و یکی از پرافتخارترین دانشگاه‌های جهان است. بیش از 34 رشته دانشگاهی در پرینستون تدریس می شود این دانشگاه یکی از بزرگترین دانشگاه هایی است که کمک های مالی زیادی به دانشجوهای خود می کند. پرینستون را می‌توان خانهٔ استادان بزرگ فیزیک و ریاضی هم‌چون آلبرت اینشتین دانست. تاریخچه این کالج سرمایه‌های آموزشی و مذهبی اسکاتلندی-ایرلندی آمریکا بود. پرینستون در سال ۱۷۵۶ به نیوجرسی آمریکا انتقال یافت. استادان و مفاخر از استادان بنام دانشگاه پرینستون می‌توان به جان فوربس نش نابغهٔ ریاضیات و یکی از بزرگترین ریاضیدانان قرن معاصر و تاریخ بشر که موفق به دریافت جایزهٔ نوبل درسال ۱۹۹۴ شد جان نش و پل کروگمن، دریافت کننده جایزه نوبل اقتصاد سال ۲۰۰۸ اشاره کرد. بنا بر گزاری cwur.org در سال 2016 این دانشگاه دارای رتبه 9 در بین 1000 دانشگاه برتر جهان می باشد.

وب سایت : https://www.princeton.edu

کمبریج

دانشگاه کمبریج (به انگلیسی: University of Cambridge) در شهر کمبریج (بریتانیا) در کناره رودخانهٔ کَم، واقع شده‌است. این دانشگاه در سال ۱۲۰۹ تأسیس شده و دومین دانشگاه قدیمی در منطقه انگلیسی زبان و سومین دانشگاه قدیمی در جهان به شمار می‌آید. از آنجا که دانشگاه آکسفورد نیز قدمتی قدیمی دارد، از این رو به این دو دانشگاه، «دانشگاه‌های باستان» می‌گویند و نام آنها را آکسبریج نهاده‌اند. تاریخچه اولین سند رسمی که به تأسیس دانشگاه کمبریج اشاره می‌کند سندی است مربوط به هنری سوم انگلستان که به دانشگاه کمبریج اجازه تربیت اعضای خود و یکسری امتیازاتی همچون معافیت‌های مالیاتی را می‌دهد. سند بعدی نیز گرگوری نهم در سال ۱۲۳۳ در این ارتباط دارد که به دانش‌آموخته‌های این دانشگاه اجازه تدریس به جامعه مسیحی را می‌دهد. دانشکده‌ها تأسیس دانشکده‌های دانشگاه کمبریج کاملاً اتفاقی بود و از روز اول قرار بر تأسیس چنین جاهایی نبود. عمر هیچ‌کدام از دانشکده‌های موجود در کمبریج به اندازه عمر خود دانشگاه کمبریج نمی‌رسد. اما با این حال، اولین دانشکده این دانشگاه با نام پترهوس (Peterhouse) در سال ۱۲۸۴ تأسیس شد. بعد از آن و خصوصاً در قرون چهاردهم و پانزدهم نیز دانشکده‌های دیگری نیز تأسیس شدند. تحصیلات خانم‌ها در ابتدا فقط مردها اجازه ورود و تحصیل در کمبریج را داشتند. اولین دانشکده خانم‌ها با نام کالج گیرتن، توسط امیلی دیویس در سال ۱۸۶۹ تأسیس شد؛ بعد از آن و در سال ۱۸۷۲ دانشکده نون‌هام تشکیل شد. کالج‌های دیگری نیز برای خانم‌ها در سال‌های ۱۸۸۵، ۱۹۵۴ و ۱۹۶۵ تشکیل یافت. اولین امتحانی که از دانشجویان خانم گرفته شد در سال ۱۸۸۲ بود ولی تا سال ۱۹۴۸ خانم‌ها به عنوان عضو کامل دانشگاه محسوب نمی‌شدند. موقعیت مرکز اصلی دانشگاه در شهر کمبریج قرار دارد و بیشتر دانشجویان در همین شهر ساکن هستند. دانشجویان ساکن حدود ۲۰٪ کل جمعیت شهر را تشکیل می‌دهند. ساختار دانشکده‌ها دانشکده‌ها هرکدام خودمختار بوده و دارایی و محل کسب درآمد خود را جداگانه دارند و عضو جداناپذیر دانشگاه محسوب می‌شوند. تمام دانشجویان عضوی یکی از این دانشکده‌ها هستند. کمبریج ۳۱ دانشکده دارد که از این میان، ۳ دانشکده فقط مخصوص خانم‌ها و باقی دانشکده‌ها مختلط است. البته پیش‌تر و در سال‌های دور همه دانشکده‌ها فقط برای مردها بودند. دانشکده داروین اولین دانشکده کمبریج بود که حاضر به پذیرفتن مختلط هم آقایان و هم خانم‌ها شد. هزینه‌های دانشکده‌ها نیز برای دانشجویان (اقامت و تغذیه) بستگی به دانشکده دارد و با هم فرق دارند. دپارتمان‌ها علاوه بر ۳۱ دانشکده موجود، بیش از ۱۵۰ دپارتمان و مرکز مختلف دیگر در این دانشگاه در حال کار هستند. اعضای این مراکز معمولاً از اعضای یکی از همان ۳۱ دانشکده اصلی هستند. مدیریت مرکزی ریاست دانشگاه بیشتر تشریفاتی بوده و مدت زمان مشخصی ندارد. این ریاست در حال حاضر در اختیار پروفسور لسزک بوریسیوکز است. سال تحصیلی هر سال تحصیلی بر اساس قوانین دانشگاه به ۳ دوره (ترم) تقسیم می‌شود. یک ترم از ماه اکتبر تا دسامبر. ترم دیگر از ژانویه تا مارس و ترم دیگر از آوریل تا ژوئن. مدت زمان ترم‌ها به نسبت دانشگاه‌های دیگر بسیار کوتاه است. کتابخانه کمبریج۱۱۴ کتابخانه دارد. کتابخانه دانشگاه کمبریج کتابخانه مرکزی و محل تحقیقات بوده که به تنهایی بیش از ۸ میلیون جلد کتاب دارد. دانشجویان مشهور دانشگاه آیزاک نیوتن که بیشتر عمر خود را در این دانشگاه گذراند و خیلی از آزمایشاتش را در همین دانشگاه انجام داد. فرانسیس بیکن چارلز داروین استیون ویلیام هاوکینگ بنا بر گزاری cwur.org در سال 2016 این دانشگاه دارای رتبه 4 در بین 1000 دانشگاه برتر جهان می باشد.

وب سایت : https://www.cam.ac.uk

دانشگاه آکسفورد (به انگلیسی: University of Oxford) که در شهر آکسفورد در منطقه آکسفورد شایر انگلستان قرار دارد، قدیمی‌ترین دانشگاه انگلیسی‌زبان جهان به شمار می‌رود. با این که تاریخ دقیق تأسیس این دانشگاه معلوم نیست اما قدیمی‌ترین اسناد باقی‌مانده از گذشته نشان می‌دهد که از سال ۱۰۹۶ فرایند آموزش در آکسفورد جریان داشته است.[۱] که به همین دلیل، آکسفورد قدیمی‌ترین دانشگاه در منطقه انگلیسی زبان و دومین دانشگاه قدیمی در جهان (بعد از دانشگاه بولونیا) شناخته می‌شود.[۲] رشد آکسفورد زمانی شروع شد که هنری دوم تحصیل دانشجویان انگلیسی را در دانشگاه پاریس ممنوع کرد. همچنین بعد از اختلافی که بین دانشجویان و مسئولین آکسفورد در سال ۱۲۰۹ پدیدار شد، عده‌ای از کادر آکادمیک این دانشگاه به شهر کمبریج رفته و دانشگاهی را که امروزه به نام دانشگاه کمبریج می‌شناسیم را تأسیس کردند. دانشگاه آکسفورد از موسسات و دانشکده‌ها و دپارتمان‌های مختلفی تشکیل شده. همچنین بخاطر قدمت قدیمی این دانشگاه و دانشگاه کمبریج، نام این دو را آکسبریج نهادند. تاریخچه تاریخ تأسیس دانشگاه آکسفورد تا به امروز یک معمای حل نشده است. طبق اسناد به جا مانده ثابت شده که تدریس در این محل از سال ۱۰۹۶ وجود داشته ولی اینکه از چه تاریخی خود دانشگاه به وجود آمده تاکنون اطلاعاتی وجود ندارد. در سال ۱۱۶۷ و در پی اخراج دانشجویان انگلیسی از دانشگاه پاریس، تعداد بسیاری از دانشجویان که در آنجا مشغول به تحصیل بودند به کشور خود بازگشتند و در شهر آکسفورد ساکن شدند. اولین سخنرانی را برای این گروه از دانشجویان، تاریخدان بریتانیایی، جرالد ولزی در سال ۱۱۸۸ انجام داد و همچنین طی اسناد موجود گفته می‌شود از حدود سال ۱۰۲۱ به مدیر دانشگاه آکسفورد «چنسلر» (مدیر دانشگاه به انگلیسی - Chancellor) می‌گفتند. تحصیلات خانم‌ها اولین بار و در سال ۱۸۷۵ بود که اجازه تدریس و آزمون از خانم‌ها در دانشگاه آکسفورد حالت رسمی پیدا کرد. در ابتدا چهار دانشکده خانم‌ها در سال‌های ۱۸۷۸، ۱۸۷۹، ۱۸۸۶ و ۱۸۹۳ تشکیل شد. دانشگاه آکسفورد از دانشگاه‌هایی بود که بخاطر فقط مردانه بودنش شناخته می‌شد و به همین دلیل تا اکتبر ۱۹۲۰ خانم‌ها حق داشتن عضویت کامل این دانشگاه را نداشتند. همچنین چهار دانشکده فقط مردانه به نام‌های براسنوز، جیزز، وادهام و سنت کاترین جزء اولین دانشکده‌هایی بودند که شروع به پذیرش خانم‌ها نیز کردند. در سال ۲۰۰۸ نیز تنها دانشکده تک جنسیتی آکسفورد به نام سنت هیلدا که جنسیت پذیرشش فقط خانم‌ها بود نیز شروع به پذیرش آقایان کرد که از این سال به بعد تمام کالج‌ها به شکل مختلط درآمد. مرکز اصلی دانشگاه آکسفورد دانشگاهی شهری است. به این معنا که همه‌چیز را یکجا ندارد و دانشکده‌ها و دپارتمان‌ها و امکاناتش در سرتاسر شهر پراکنده است. کتابخانه دانشگاه آکسفورد مالک بزرگترین کتابخانه در سرتاسر بریتانیا است. بیش از ۱۱ میلیون جلد کتاب در فضایی به مساحت ۱۹۰ کیلومتر قرار دارند. سازمانی دانشگاه آکسفورد علاوه بر سیستم مدیریت، دارای سیستم دانشکده‌های خود مختار است به این گونه که بیش از ۴۰ دانشکده این دانشگاه خودمختار عمل می‌کنند. دانشگاه یک رئیس رسمی دارد که در حال حاضر مسئولیتش بر عهده کریس پاتن است. عنوان ریاست معمولاً تشریفاتی و افتخاری بوده و رئیس دانشگاه در جریان امور روزانه و فعالیتها به شکل ریز و دقیق (که رؤسای سایر دانشگاه‌ها درگیر آن هستند) نیست. رئیس دانشگاه برای خود یک معاون نیز دارد که اندرو همیلتون هم‌اکنون عهده دار این سمت است. دانشکده‌ها تمام دانشجویان و بیشتر کادر آکادمیک دانشگاه باید عضو یک دانشکده باشند. دانشگاه آکسفورد ۳۸ دانشکده مختلف و ۶ مؤسسه آموزشی (تحت مالکیت آکسفورد) دارد که هرکدام از این مراکز دانشجویان و کادر را طبق ساختار داخلی خود کنترل می‌کنند. بنا بر گزاری cwur.org در سال 2016 این دانشگاه دارای رتبه 5 در بین 1000 دانشگاه برتر جهان می باشد.

وب سایت : https://www.ox.ac.uk

دانشگاه کلمبیا (به انگلیسی: Columbia University) از قدیمی‌ترین و معتبرین دانشگاه‌های آمریکا و جهان به شمار می‌آید. این دانشگاه اکنون داری ۳۵۴۳ استاد و ۲۴۸۲۰ دانشجو است. افتخارها و ویژگی‌های برجسته این دانشگاه عضو آیوی لیگ می‌باشد و در مرکز شهر نیویورک واقع است. یکی از معتبرترین دستاوردهای دانشگاه کلمبیا بالاترین میزان جایزهٔ نوبل برای استادان و یا فارغ التحصیلان این موسسه است که از تمام دانشگاه‌های دنیا با فاصله فزونی می گیرد. جایزه پولیتزر که معتبرترین جایزه روزنامه‌نگاری در ایالات متحده آمریکا محسوب می‌شود، هر ساله با نظارت دانشگاه کلمبیا به روزنامه‌نگاران و نیز نویسندگان، شاعران و موسیقی‌دانان برجسته اهدا می‌شود. کتابخانه این دانشگاه شامل بیش از ۹ میلیون جلد کتاب است. یکی از نکات این کتابخانه بخش Avery Architectural and Fine Arts Library است که بالغ بر ۴۰۰۰۰۰ جلد کتاب دارد که در آمریکا بزرگترین منبع این مبحث به حساب می‌آید. رتبه این دانشگاه در رتبه‌بندی دانشگاه‌های جهان همواره در میان ۱۵ دانشگاه برتر قرار دارد و عموماً در میان دانشگاه‌های ایالات متحده در بین ۱۰ دانشگاه برتر است.کلمبیا ۲۹ تیم ورزشی نیز در خود دارد. پیشینه کتابخانه این دانشگاه در شهر نیویورک در محله‌ Morningside Heights که محصور بین محلات Upper West side و هارلم است در شمال غربیِ منهتن، در زمینی به مساحت ۳۲ هکتار به نام King College و در سال ۱۷۹۱ میلادی ساخته شد که در آن زمان شامل تعدادی انجمن علمی بود و در سال ۱۷۸۴ به Columbia College تغییر نام داد. در واقع دانشگاه کلمبیا در سال ۱۷۵۴ میلادی و به فرمان جرج دوم پادشاه وقت بریتانیای کبیر، با نام «کینگز کالج» (کالج پادشاه) در منهتن جنوبی تأسیس شد.[۲] ساخت ساختمانهای جدید در دانشگاه بعد از جنگ جهانی دوم شروع شد که اغلب با منازعاتی شامل مباحث آزاد در مورد ساختار جدید دانشگاه همراه می‌شد. چند ساختمان از این دانشگاه به عنوان آثار تاریخی ثبت شده‌اند. ساختمان(۱۹۰۰) Low Memorial Library یکی از انهاست که در فهرست شاهکارهای معماری نیز قرار دارد. چارلز مک‌کیم از معماران مهم پردیس این دانشگاه است. تا سال ۲۰۳۰ میلادی، به تدریج پروژه‌ی منهتن-ویل که توسط رنزو پیانو طراحی شده است، پردیسی به مساحت ۱۷ هکتار را به این دانشگاه اضافه خواهد کرد. مشاهیر مجسمه «متفکر» اثر آگوست رودَن در دانشگاه کلمبیا. ۳۹ برنده جایزه نوبل از فارغ التحصیلان این دانشگاه اند و به طور کلی ۸۲ نوبلیست از مشاهیر این دانشگاه به حساب می‌آیند. و در حال حاضر سه سناتور از سناتورهای آمریکا نیز از اعضای دانشگاه کلمبیا هستند. با آمار ۸۲ نوبلیست دانشگاه کلمبیا در صدر فهرست تمام مؤسسات آموزشی در جهان در این حوزه است. ۸۲ نوبلیست[۳] از جمله میلتون فریدمن را می‌توان از مشاهیر این دانشگاه دانست. برایان گرین و آیزاک آسیموف نیز از این دانشگاه بوده‌اند. برنده‌ی نوبل ادبیات در سال ۲۰۰۶ میلادی، اورهان پاموک، که از استادان دانشگاه کلمبیاست، پژوهش‌های خود برای نگارش رمانی با عنوان کتاب سیاه را در کتابخانه‌ی باتلر این دانشگاه انجام داده است. حمید دباشی، احسان یارشاطر، و پروژهٔ دانشنامه ایرانیکا در این دانشگاه خصوصی مستقر هستند. فزندانِ محمدرضا پهلوی، فرحناز و علی‌رضا نیز از دانش‌آموختگان این دانشگاه هستند. محمدرضا شاه پهلوی، پادشاه سابق ایران، از جمله دریافت کنندگان «درجه دکترای افتخاری» از دانشگاه کلمبیا بوده است.[۴] باراک اوباما، چهل و چهارمین رییس جمهوری ایالات متحده‌ی امریکا، از دانش آموختگان این دانشگاه است. دوایت آیزنهاور، سی و چهارمین رییس جمهوری امریکا، از سال ۱۹۴۸ تا سال ۱۹۵۳ ریاست دانشگاه کلمبیا را بر عهده داشته است. بنا بر گزاری cwur.org در سال 2016 این دانشگاه دارای رتبه 6 در بین 1000 دانشگاه برتر جهان می باشد.

وب سایت : https://www.uchicago.edu

دانشگاه ییل (به انگلیسی: Yale University) از قدیمی‌ترین و معتبرترین دانشگاه‌های آمریکا و جهان به حساب می‌آید. دانشگاه ییل، دانشگاهی خصوصی است که در سال ۱۷۰۱ میلادی در شهر نیوهیون ایالت کنتیکت آمریکا تأسیس شد. براساس آمار سال ۲۰۰۸ یواس‌نیوز این دانشگاه در رتبه دوم در بین ۲۰۰ دانشگاه جهان انتخاب شده‌است. بسیاری از روسای جمهور آمریکا و همچنین سران دولتی از جمله بیل کلینتون، جورج دبلیو بوش، جان کری و هیلاری کلینتون از این دانشگاه فارغ‌التحصیل گردیده‌اند. براساس آمار «یو اس نیوز» دانشکده حقوق دانشگاه همواره رتبه اول را در بین دانشگاه‌های آمریکا احراز کرده‌است. ضمناً در سال ۱۸۶۱ اولین مدرک تحصیلی دکتری در آمریکا به فارغ‌التحصیلان دانشکده علوم و هنر این دانشگاه داده شده‌است. به دلیل وجود محفل مخفی جمجمه و استخوان، این دانشگاه بیشترین تأثیر را بر سازمان جاسوسی ایالات متحده گذارده‌است. دروس آزاد دانشگاه ییل در شبکه اینترنت دانشگاه ییل در ماه دسامبر ۲۰۰۷ تعدادی از کلاس‌های مقطع لیسانس خود را به طور رایگان از طریق شبکه اینترنت در اختیار عموم قرار داد. گفتنی است که دانشگاه ییل پس از انستیتوی تکنولوژی ماساچوست، دومین دانشگاه مهم آمریکاست که برنامه‌ای بنام پروژه «دروس آزاد» تأسیس کرده‌است. مشاهیر دانش آموخته بیل کلینتون هیلاری کلینتون جان کری جورج دبلیو بوش باربارا پیرس بوش جورج هربرت واکر بوش جرالد فورد ویلیام هووارد تفت جودی فاستر مریل استریپ الیور استون الیا کازان پل نیومن ساموئل هانتینگتون اندرسون کوپر فرید زکریا گریس هاپر نوآ وبستر ریموند دیویس پسر فرانسیسکو سیگاروا ساموئل مورس چارلز گواثمی نورمن فاستر ویلیام ادواردز دمینگ بنا بر گزاری cwur.org در سال 2016 این دانشگاه دارای رتبه 10 در بین 1000 دانشگاه برتر جهان می باشد.

وب سایت : https://www.yale.edu