احتمالا برای شما هم پیش آمده که با وارد شدن به نرم افزار اینستاگرام، با انبوهی از تبلیغات‌های مختلف بیت کوین (Bitcoin) مواجه شوید. اما ارز دیجیتال یا همان رمز ارز بیت کوین چیست که اینقدر سرو صدا کرده و نظر بسیاری از سرمایه گذاران و برنامه نویسان را چه در داخل و چه در خارج از کشور به خود جلب کرده؟ در این مقاله با ما همراه باشید تا به بحث در مورد ارز دیجتال بیت کوین و حواشی آن بپردازیم.
ارز دیجیتال بیت کوین چیست؟
اگر بخواهیم به طور خلاصه بگوییم که ارز دیجیتال بیت کوین چیست، باید گفت که بیت کوین نوعی ارز دیجیتال بر پایه‌ی رمزنگاری است که پایگاه داده‌ی آن، نه به صورت متمرکز بلکه به صورت توزیع شده میباشد و به وسیله‌ی فناوری بلاکچین پیاده سازی شده است. در مورد بلاک چین در مقاله‌ی بلاکچین چیستبراستی بلاکچین چیست؟ از 0 تا 100 بلاکچین به زبان ساده
براستی بلاکچین چیست؟ افراد زیادی می‌خواهند با بلاکچین آشنا شوند، اما نمی‌توانند در سایت‌ها توضیح ساده ای از بلاکچین بیابند، این مقاله به توضیح بلاچین به زبان ساده پرداخته به طور مفصل بحث کرده‌ایم.
بیت کوین جایگزین سیستم بانکداری سنتی است، شما به وسیله‌ی بیت کوین می‌توانید به مبادلات ارزی، سرمایه گذاری، خرید و فروش محصولات و همچنین کسب درآمد بپردازید. علت استفاده از ارز دیجیتال بیت کوین، حذف واسط و در نتیجه سریع تر شدن زمان انتقالات ارزی، امنیت اطلاعات و محرمانه ماندن هویت کاربران، حذف کارمزد‌ها و کارکرد 24 ساعته‌ی آن میباشد. تا انتهای مقاله با ما باشید تا با چگونگی عملکرد این ارز دیجیتال و علت معروف شدن روز افزون آن به طور کامل آشنا شوید.
نگاهی کوتاه به تاریخچه ی بیت کوین
نخستین بار بیت کوین در سال 2008 توسط فردی با نام مستعار ساتوشی ناکاماتو که خود را فردی ژاپنی با سن 37 سال معرفی کرده بود (در این مورد حاشیه‌های زیادی وجود دارد) در قالب یک مقاله ی 9 صفحه ای معرفی شد. سپس در سال 2009 کار‌های مربوط به ساخت و برنامه نویسی آن و استخراج کردن اولین بیت کوین صورت گرفت. در این سال‌ها بیت کوین هنوز ناشناخته بود و به همین علت با قیمت 0 دلار شروع به کار کرد و حتی تا سال 2010 نیز این قیمت افزایش نیافت. در سال 2010 رفته رفته بیت کوین بر سر زبان ها افتاد. به خصوص افرادی که در زمینه ی بانکی و انتقال بین المللی ارز کار می‌کردند، از بوجود آمدن چنین ارزی شگفت زده شده بودند. قیمت هر بیت کوین در اوایل سال 2010 چیزی حدود 0.06 دلار بود که در همین سال به 0.39 دلار نیز رسید. در نمودار زیر، قیمت بیت کوین را از زمان ورود به بازار معاملاتی مشاهده می‌کنیم.
هارولد توماس فینی ملقب به هال فینی جزو اولین کسانی بود که به توسعه و برنامه نویسی بلاک چین بیت کوین پرداخته بود. اولین بیت کوین را نیز هال فینی از ساتوشی دریافت کرد. خیلی ها معتقد بودند هال فینی سازنده ی بیت کوین است که البته با رد شدن این موضوع توسط شخص هال فینی مواجه شد (هال فینی در سال 2014 بر اثر بیماری ALS از دنیا رفت). تا امروز شاهد فراز و نشیب‌های بیت کوین بوده‌ایم. هر روزه سرمایه گذاران جدیدی وارد بازار رمز ارز ها به ویژه بیت کوین می‌شوند و چیزی که مهمتر از بیت کوین میباشد، مفهوم یا Concept بلاک چین است که به وسیله ی ساتوشی به جهان عرضه شد.
دوره بلاکچین برای همه
نمونه فیلم‌هایی از جلسات بلاکچین برای همه
تفاوت ارز معمولی با ارز دیجیتال بیت کوین
بدون شک اگر در حال خواندن این مقاله‌اید، حتما با سیستم بانکی و بانکداری آشنا هستید. ما برای خرید‌های روزمره از اسکناس‌های کشورمان استفاده می‌کنیم. برای واریز پول به حساب دوستمان یا فروشگاه‌ها از بانک‌های کشور و شماره حسابمان استفاده می‌کنیم. در سیستم بیت کوین، تمامی این موارد تغییر کرده و جایشان را به سیستم های خودمختار و ایمن داده‌اند.
برای استفاده از خدمات یک بانک، نیاز داریم که یک شماره حساب داشته باشیم. در بیت کوین نیز چنین است. با داشتن یک کیف پول ارز دیجیتال بیت کوین، یک آدرس منحصر به فرد به ما اختصاص داده میشود که به وسیله‌ی آن می‌توانیم به انتقال و دریافت بیت کوین بپردازیم. برای دریافت آدرس کیف پول بیت کوین، نیاز به هیچ گونه احراز هویتی نمی‌باشد. صرفا با یک کلیک ساده، طبق یک الگوریتمالگوریتم چیست به زبان ساده و با مثال های فراوان
در این مقاله به زبان بسیار ساده و با مثال های متعدد توضیح داده شده که الگوریتم چیست و چه کاربردهایی دارد، یک آدرس تصادفی به همراه یک کلید خصوصی ساخته میشود و از طریق کیف پول رمز ارز دیجیتال به ما واگذار می‌گردد. همین امر باعث ناشناخته (شبه ناشناخته) ماندن کاربران در بیت کوین شده است.
در بانک داری سنتی، تمامی اقدامات و تراکنش‌های کاربران، زیر نظر بانک‌ها و بانک‌های مرکزی قرار دارند. مدیران و صاحبان بانک‌ها میتوانند هرگونه دخل و تصرفی در اطلاعات مشتریان و حساب داران داشته باشند. اما در بیت کوین به علت توزیع شده بودن پایگاه داده، حذف واسط‌ها و مشارکت ماینرها در سرتاسر جهان، باعث شده که هیچگونه دخل و تصرفی در هیچ یک از قسمت این رمز ارز امکانپذیر نباشد. از این رو هیچ تراکنشی برگشت پذیر نیست. اگر یک مبلغی را به اشتباه به آدرس کیف پول بیت کوین یک نفر دیگر بفرستید، کسی قادر نخواهد بود که آن مبلغ را به شما برگرداند غیر از صاحب آن آدرس ( که خیلی بعید است به شما برگرداند). همچنین اطلاعات تراکنش ها هیچ وقت از پایگاه داده‌ی بلاک چین بیت کوین حذف نمی‌شوند.
از دیگر تفاوت های ارز دیجیتال بیت کوین با ارز های معمولی، کارمزد تراکنش‌ها میباشد. کارمزد تراکنش های بیت کوین و کلا ارز های دیجیتال خیلی کم و تقریبا نزدیک به صفر است و این فرقی نمی‌کند که شما در حال ارسال بیت کوین به همسایه تان باشید یا یک فردی آن طرف کره ی زمین!
امنیت در بیت کوین تا حد بسیار زیادی بیشتر از سیستم‌های بانک داری سنتی میباشد. چرا که اطلاعات به صورت زنجیره‌ای از بلاکهای به هم مرتبط می‌باشند. و همچنین پایگاه داده‌ی آن نیز توزیع شده است.
چرا پایگاه داده ی توزیع شده باعث ایجاد امنیت می شود؟
سناریویی را فرض کنید که در آن اصلا کامپیوتری وجود ندارد. فرضا 100 سال قبل. در آن زمان خرید و فروش یک جنس گرانبها به عنوان مثال املاک چگونه بود؟ فردی خانه‌ای را می‌ساخت و برای آن خانه سندی به صورت تکه کاغذ یا تکه چرمی تهیه می‌کرد (فرض کنیم کاغذ). در آن تکه کاغذ، مهر دهدار وجود داشت که می‌گفت این خانه جزو اموال فرد الف است. حالا اگر فرد الف خانه را به فرد ب می‌فروخت، مالکیت خانه به فرد ب در آن تکه کاغذ واگذار می‌شد. این تکه کاغذ یا در دستان فرد ب می‌ماند و یا در دهداری.
این پیشامد‌ها را در نظر بگیرید. اگر دهدار یکی از بستگان فرد الف می‌بود و مالکیت را به نفع فرد الف تغییر می‌داد. آن وقت فرد ب چطور می‌توانست ثابت کند که خانه را خریداری کرده است؟ اگر سیل یا زلزله می‌آمد یا دهداری آتش می‌گرفت و سند از بین می‌رفت، یا اصلا فرض کنیم فرد الف سند را می‌دزدید و جعل می‌کرد. فرد ب چطور می‌بایست مالکیت خود را اثبات می‌کرد؟ مشخصا فرد ب دچار دردسر بزرگی می‌شد.
سناریوی دیگری را در نظر بگیرد که دهداری در کار نباشد و در عوض فرد الف تمامی افراد ده را جمع می‌کرد و در حضور همه‌ی آنها سند را به نام فرد ب تغییر می‌داد. همچنین به ازای هر فرد از افراد ده، یک کپی از کاغذ سند ملک را در اختیارشان می‌گذاشت. یعنی حالا به ازای تمامی افراد ده، کاغذ سند وجود دارد. حالا پیشامد‌های سناریو ی اول یعنی تغییر سند یا جعل سند و یا از بین رفتن سند به هر طریقی را در نظر بگیرید. آیا اگر سند 10 نفر از افراد در یک ده 500 نفره از بین برود، فرد الف میتواند ادعای مالکیت کند؟ آیا امکان جعل سند توسط فرد الف ممکن است؟ آیا فرد الف میتواند به هر 500 خانه حمله کند و سند را نابود کند؟ جواب تمامی این سوالات خیر میباشد.
مساله‌ی پایگاه داده ی توزیع شده در بلاکچین و پایگاه داده‌ی متمرکز در بانکداری سنتی دقیقا همین موضوع است. در بلاک چین، پایگاه داده توزیع شده و یک کپی به دست تمامی نود (Node)ها و ماینرها در سرتاسر جهان قرار دارد. همین امر است که باعث ایجاد امنیت در بلاک چین و ارز دیجیتال بیت کوین شده و از هرگونه تغییر، حذف، نابودی اطلاعات جلوگیری می‌کند.
نمونه فیلم‌های دوره‌های مهارتی
علت زنجیره ای بودن بلاک ها در بلاک چین بیت کوین چیست؟
فرض کنید وارد یک مکانی می‌شوید که قبل از ورود به آن باید تمامی وسایل‌های خود را در کمدی که به شما اختصاص می‌یابد قرار دهید و سپس آن کمد را قفل کنید و کلید کمد را پیش خود نگه دارید. از 100 عدد کمد موجود در این مکان، کمد شماره‌ی 13 به شما اختصاص داده شده. اگر فردی قصد دزدیدن وسایل‌های کمد شما را داشته باشد، کافیست کلید شما را بدزدد و کار تمام است! و تنها کسی که متوجه‌ی این دزدی هم میشود فقط خود شما هستید. ساختمان دادهآموزش ساختمان داده و الگوریتم
هر ساختمان داده یک نوع فرمت ذخیره‌سازی و مدیریت داده‌ها در کامپیوتر است، که امکان دسترسی و اصلاح کارآمد آن داده‌ها را برای یکسری از الگوریتم‌ها و کاربردها فراهم می‌کند، در این صفحه به بررسی و آموزش ساختمان داده و الگوریتم پرداخته شده است های معمولی دقیقا به همین شکل می‌باشند و داده ها در آن هیچ ارتباطی به هم ندارند. اما در بلاک چین قضیه متفاوت است. مثال بالا را در نظر بگیرید که وقتی نفر اول وسایل‌های خود را در کمد شماره ی 1 گذاشت و کمدش را قفل کرد، منتظر نفر دوم باشد.
نفر دوم وسایل‌های خود را به علاوه ی کلید شماره ی 1 در کمد شماره ی 2 قرار میدهد و آن را قفل می‌کند و منتظر نفر سوم می‌ماند. به همین ترتیب کلید شماره ی 2 داخل کمد شماره ی 3 قرار می‌گیرد تا کمد شماره ی 100 که کلید شماره ی 99 داخل آن قرار می‌گیرد و قفل میشود. در این حالت ما تنها 1 کلید در بیرون از کمد‌ها داریم و آن کلید 100 است. حالا اگر کسی قصد دزدیدن (یا تغییر اطلاعات فایل) در کمد شما را داشته باشد، می‌داند که کلید شما (کلید کمد شماره ی 13) در کمد 14 قرار دارد. پس باید کلید کمد 14 را داشته باشد که در کمد 15ام قرار دارد. به همین ترتیب تا کمد 100 به همین روال است. پس باید کلید کمد 100 را بدزدد و یکی یکی شروع کند به باز کردن کمد‌ها تا به کمد شماره‌ی 14 برسد که کلید شما در آن قرار دارد.
مقایسه کنید که اینکار چقدر سخت تر است و علاوه بر شما 87 نفر دیگر متوجه‌ی دزدی خواهند شد و جلوی آن را خواهند گرفت. زنجیره ای بودن اطلاعات در بیت کوین به همین ترتیب هست. اطلاعات Head هر بلاک، در بلاک بعدی خود قرار می گیرد و بلاک بعدی با توجه به مقدار Head بلاک قبلی (بر اساس الگوریتم هش) ساخته میشود. بنابراین اگر اطلاعات یک بلاکی تغییر کند (مثلا فردی دارایی خود را دو برابر کند!) تمامی بلاک‌ها تا آخرین بلاک می‌بایست تغییر کنند که با توجه به نیازمند بودن محاسبات طولانی ماین کردن در بیت کوین، احتمال این کار نه تقریبا، بلکه دقیقا صفر است.
تراکنش ها در بیت کوین
تمامی دارایی‌ها و مبادلات ارزی بیت کوین، در قالب تراکنش‌ها در بلاک چین ذخیره می‌شوند. این تراکنش‌ها فیلد‌های مختلفی دارند و تا حدود زیادی شبیه به تراکنش‌های بانکی عمل میکنند. اما تفاوت‌هایی نیز دارند. در هر تراکنش در ارز دیجیتال بیت کوین، 3 بخش عمده وجود دارد با نام‌های ورودی (Input)، مقدار (Amount) و خروجی (Output). مقدار ورودی تمامی دارایی‌های فرد ارسال کننده‌ی بیت کوین است. فرض کنید علی میخواهد به حسن مقدار 5 بیت کوین ارسال کند. علی قبلا 3 بیت کوین از حامد دریافت کرده است و 6 بیت کوین نیز از ماین کردن بدست آورده. پس ورودی علی شامل 9 بیت کوین میباشد.
چون علی میخواهد 5 بیت کوین به حسن واریز کند، در نتیجه مقدار پارامتر Amount برابر با 5 خواهد بود. و در نهایت مقدار خروجی یا Output شامل سه مقدار خواهد بود. اولی دارایی حسن یعنی 5 بیت کوین است که از علی دریافت کرده. دومی مقدار باقیمانده‌ی بیت کوین علی که برابر 4 است. و در نهایت سومین خروجی، مقدار کارمزدی که به سازنده‌ی تراکنش می‌رسد.
حالا اگر حسن بخواهد 5 بیت کوین خود را خرج کند، میتواند با قرار دادن این خروجی در ورودی یک تراکنش دیگر، بیت کوین‌های خود را به افراد دیگر واریز کند. شاید برایتان کمی عجیب بنظر برسد که چرا علی به جای قرار دادن 5 بیت کوین در ورودی، تمامی دارایی خود را وارد تراکنش کرده است و در خروجی مقدار بازگشتی یا به اصطلاح Change را دوباره به حساب خود ریخته است؟ در واقع علی در یک تراکنش تمامی بیت کوین هایش را باید خرج کند که در مثال تراکنش بالا 5 تا از آنها به حسن واریز شد و 4 تا به خودش. اینکه چرا بیت کوین از این مکانیزم استفاده می‌کند را جلوتر مورد بررسی قرار خواهیم داد. در تصویر زیر این مراحل به طور کامل نشان داده شده است.
دارایی کاربران بیت کوین در کجا ذخیره می شود؟
در خیلی از متون دیده شده که نویسندگان یا کاربران به اشتباه فکر میکنند مقدار دارایی آنها در کیف پول دیجیتال آنها ذخیره میشود، اما این یک تصور اشتباه است، کیف پول الکترونیکی کاربران تنها وسیله ای برای نگه داری کلید های خصوصی رمزنگاری ای است که به بیت کوین‌ها در بلاکچین اشاره می‌کند و به وسیله‌ی این کلید‌ها شما می‌توانید دارایی خود را اثبات کنید. بنابراین دارایی‌ها تماما در دفتر کل توزیع شده یا همان پایگاه داده ی بلاکچین در قالب تراکنش‌ها در بلاک‌ها ذخیره شده‌اند. بالاتر گفتیم که در تمامی تراکنش‌های ایجاد شده توسط شما، مقدار Change یا مابقی دارایی شما در Output تراکنش‌های مربوط به شما (چه به عنوان گیرنده و چه فرستنده) ذخیره میشود.
علت آن نیز همین موضوع است. مقدار دارایی شما با توجه به مقادیر Output در تراکنش‌های منتسب به شما قابل مشاهده است. اگر دوباره به عکس بالا توجه کنید، رو به روی خروجی نوشته شده است خرج شده و یا خرج نشده. در تراکنش‌های بیت کوین دقیقا همچین سیستمی وجود دارد. خروجی تراکنش‌هایی که خرج شده‌اند (مانند 5 بیت کوین حسن) مقدار Spent می‌گیرند و خروجی 4 بیت کوین باقی مانده ی علی مقدار Unspent. بنابراین وقتی شما با کلید خصوصیتان وارد کیف پول ارز دیجیتالتان چه از طریق وب و چه از طریق نرم افزار می‌شوید، نرم افزار با یک جستجو در پایگاه داده ی بلاکچین که توسط درخواست ها یا Query انجام میشود، میتواند مقدار داراییتان را با توجه به تمامی مقادیر Unspent شما در خروجی‌ها متوجه شود و آن را برای شما به نمایش بگذارد. بنابراین اصل دارایی شما در پایگاه داده‌ی بلاکچین ذخیره شده و نه داخل کیف پولتان. تنها با در نظر داشتن کلید خصوصی (یا واژه هایی mnemonic) می‌توانید در هر کجا که مورد نظر شما بود کیف پول داشته باشید. البته به شرط ساپورت کردن بیت کوین توسط آن کیف پول.
بیت کوین توسط چه کسی اداره می شود؟
در پاسخ کوتاه باید گفت بیت کوین توسط هیچ سازمان مرکزی ای اداره نمی شود و اداره کردن آن توسط اکثریت مشارکت کنندگان و ماینرها انجام میشود. هیچ فردی نمی‌تواند سایز تراکنش، مقدار کارمزد، پاداش ماین کردن و پارامتر‌هایی از این قبیل را تغییر دهد. اما اگر اکثریت بر این عقیده باشند که فرضا سایز تراکنش‌ها باید تغییر کنند، این کار انجام میشود و در ادامه‌ی تراکنش‌های بیت کوین، این تغییرات را مشاهده می‌کنیم. بنابراین قوانین تغییر یک قانون در بیت کوین بر عهده‌ی شخص خاص یا ارگانی نمی‌باشد و هیچ کسی توانایی این را ندارد که بخواهد دخل و تصرفی در دارایی کاربران یا قوانین موجود بر این ارز دیجیتال ایجاد کند.
کیف پول بیت کوین چیست؟
همانطور که در بالاتر گفته شد، کیف پول ارز دیجیتال، ابزاری برای ذخیره‌ی کلید های خصوصی و عمومی کاربران بیت کوین است. کلید خصوصی، کلیدی است که از طریق آن می‌توانید به دارایی هایتان دسترسی داشته باشید و به خرج کردن و انتقال دادن آنها بپردازید. این کلید فقط باید دست شما به عنوان صاحب کیف پول باشد و نباید به شخص دیگری فرستاده شود. چون از طریق آن میتواند کیف پول ارز دیجیتال شما را خالی کند! در عوض کلید عمومی دست تمامی افراد شبکه میتواند قرار گیرد. پس به طور خلاصه، کیف پول ارز دیجیتال، ابزار خاصی نمی‌باشد و تعریف آن در یک خط خلاصه میشود: "کیف پول ابزاری برای مدیریت کلید خصوصی کاربران بیت کوین است" تاکنون انواع مختلفی از کیف پول‌ها و روش‌های مختلفی برای ساخت آنها ایجاد شده است که در مقاله‌های بعدی به طور کامل به معرفی و بررسی هر یک از آنها خواهیم پرداخت. تمامی انتقالات به وسیله‌ی امضای دیجیتال (Digital Signature) انجام میشود و کل اطلاعات به صورت هش شده مورد استفاده قرار می‌گیرند. در ادامه به بررسی موارد ذکر شده در بالا خواهیم پرداخت. سپس به ارتباط این موارد با بیت کوین می‌پردازیم.
دوره‌های مهارتی رشته کامپیوتر
هشینگ، رمزنگاری و امضای دیجیتال
الگوریتم هش یا هشینگ چیست؟
هش به معنای درهم بودن و هشینگ به معنای درهم سازی است. به وسیله ی الگوریتم های هشینگ (به عنوان مثال sha-256 که در بیت کوین مورد استفاده قرار می‌گیرد) می‌توان ورودی‌هایی با تعداد رشته یا سایز مختلف را به خروجی با سایز و تعداد رشته‌ی یکسان تبدیل کرد. به عنوان مثال در یک هش کد که خروجی آن 256 بیت است، خروجی تک کلمه‌ی a برابر یک هش 256 بیتی و خروجی هش یک فایل به اندازه ی 1 ترابایت هم به همین صورت یک هش 256 بیتی میباشد! این کار از طریق الگوریتم‌های مربوط به هشینگ انجام میشود. هش‌ها دارای یک سری اصول اولیه و مهم می‌باشند. الگوریتم‌های نوشته شده طوری هستند که هیچ مقدار دو هش با هم برابر نباشند.
به عنوان مثال یک هش 256 بیتی (256 عدد 0 و 1) شامل 2 به توان 256 حالت را داراست که این عدد به حدی بزرگ است که اگر به تک تک اتم‌های جهان هستی یک عدد نسبت دهیم، باز هم در شمارش آنها به بزرگی این عدد نمی‌رسیم. به همین خاطر است که به هش یک داده، اثر انگشت آن داده می‌گویند. الگوریتم های هش یک طرفه رفتار میکنند. یعنی به راحتی می‌توانید از داده یا ورودی به خروجی یا هش برسید. اما عکس این قضیه غیر ممکن است. یعنی با داشتن هش، نمیتوانید مقدار ورودی را پیدا کنید. فرض کنید جمع دو عدد 3 و 4 را به راحتی حساب می‌کنید که برابر 7 است. اما با داشتن عدد 7 نمیتوانید بگویید که این عدد برابر جمع کدام 2 عدد است. میتواند 1 و 6 باشد. 0 و 7 باشد. 3.5 و 3.5 و بی نهایت حالت دیگر.
حالا شاید بپرسید دلیل اصلی استفاده از هش برای چه میباشد؟ همانطور که گفتیم هش مانند اثر انگشت رفتار می‌کند. دقیقا مانند اثر انگشت انسان. شما با داشتن یک هش نمیتوانید داده‌ی اصلی را پیدا کنید. همانطور که با اثر انگشت یک انسان نمیتوانید به آن انسان برسید. اما فرض کنید درب یک مکان تنها با اثر انگشت باز میشود و اثر انگشت شما قبلا در آن ذخیره شده است. اینجاست که تنها شما قادر هستید تا وارد آن مکان شوید و کسی نمی‌تواند اثر انگشت شما را داشته باشد. با وارد کردن اثر انگشتتان، سیستم آن را با اثر انگشت ذخیره شده تطابق میدهد و درستی آن را بررسی می‌کند. با توجه به یکسان بودن تعداد رشته‌ی هش، از آن برای عملیات رمزنگاری و امضای دیجیتال استفاده میشود و بیت کوین نیز اطلاعات موجود در تراکنش‌ها را به صورت هش نگهداری می‌کند. الگوریتم های هش، توابع هش و استفاده های مختلف از آن مبحث گسترده ای میباشد که در مقالات بعدی مقاله به بحث مفصل درباره ی آنها پرداخته ایم.
رمزنگاری نامتقارن
رمزنگاری نامتقارن نوعی رمزنگاری به وسیله ی دو کلید خصوصی و عمومی است. کلید خصوصی تنها در دست مالک آن میباشد. (ممکن است کیف پول باشد و یا فرضا یک حساب کاربری در یک نرم افزار شبکه های اجتماعی و...) و کلید عمومی دست تمامی اعضای شبکه قرار دارد. پیامی که به وسیله‌ی کلید عمومی رمز شود، تنها به وسیله‌ی کلید خصوصی باز میشود. پس هر شخصی که بخواهد پیامی را برای فرد مورد نظر ارسال کند، به وسیله‌ی کلید عمومی آن فرد پیام را رمز می‌کند. این پیام تنها به وسیله‌ی کلید خصوصی قابل رمزگشایی است. بنابراین هیچ یک از افراد حاضر در شبکه قادر به رمزگشایی این پیام نمی‌باشند. همچنین برعکس اگر فردی با کلید خصوصیش پیامی را رمز کند، دارندگان کلید عمومی میتوانند آن پیام را باز کنند.
علت نامگذاری نامتقارن نیز همین قضیه است. شاید بپرسید وقتی تمامی افراد کلید عمومی را دارند و قادر به خواندن پیام هستند، دیگر رمزنگاری با کلید خصوصی برای چه کاری انجام میشود؟ مساله همین است. اگر شما بتوانید پیامی را که از فرد الف دریافت کرده‌اید را با کلید عمومی آن فرد باز کنید، مطمئن می‌شوید که فرستنده تنها میتواند فرد الف باشد، زیرا کلید خصوصیش فقط در اختیار خودش است. بدین ترتیب فرد الف در اینجا احراز هویت انجام داده است. نمونه ی بارز این ویژگی را می‌توانید در سایت‌هایی که در قسمت URL آنها کلمه ی HTTPS است مشاهده کنید.
امضای دیجیتال
یکی از مواردی که به وفور در اینترنت و بیت کوین استفاده میشود، امضای دیجیتال است. اما حالا این امضای دیجیتال دقیقا چیست؟ علت استفاده از امضای دیجیتال دو موضوع مهم میباشد: اول اینکه از هویت شخص فرستنده‌ی پیام مطمئن می‌شویم و دوم اینکه می‌دانیم پیام دست نخورده و تغییری در آن صورت نگرفته. مورد اول با رمزنگاری پیام به وسیله ی کلید خصوصی فرد فرستنده صورت می‌گیرد و مورد دوم با هش کردن پیام. همانطور که قبل‌تر گفتیم، اگر کوچکترین تغییری در یک رشته صورت بگیرد، هش آن رشته به طور کل عوض میشود. همچنین گفتیم اگر پیامی توسط کلید عمومی یک شخص باز شود، مطمئن می‌شویم که فرستنده آن شخص مورد نظر است و پیام توسط هیچ شخص ثالث یا خرابکاری فرستاده نشده است. ادغام این دو مورد با هم، امضای دیجیتال را تشکیل میدهد.
مراحل امضای دیجیتال را در تصویر زیر می‌توانید مشاهده کنید. ابتدا فرد فرستنده پیامی را هش کرده و سپس خروجی هش را با کلید خصوصی خود رمزنگاری می‌کند. در طرف مقابل، گیرنده پیام اصلی به علاوه پیام رمز شده (و هش شده) را که به عنوان امضای دیجیتال آن پیام است دریافت می‌کند. پیام رمز شده را به وسیله ی کلید عمومی فرستنده باز کرده ( که حاصل آن یک هش کد است) و سپس پیام اصلی را که دریافت کرده است، هش می‌کند. اگر این 2 هش باهم برابر بودند یعنی فرستنده، فرد مورد نظر بوده و پیام نیز دست نخورده است و در واقع پیام اصلی است.
حالا اگر دارایی (در داده‌ی یک تراکنش) به وسیله‌ی کلید خصوصی یک کاربر و آدرس کیف پول آن امضا شود، افراد حاضر در شبکه ی بیت کوین با داشتن کلید عمومی این کاربر میتوانند از صحت دارایی آن اطمینان حاصل کنند و یا به طور ساده‌تر اینکه کسی نمی‌تواند ادعای مالکیت بر روی این دارایی بکند. زیرا کلید خصوصی تنها در دست مالک آن است و به راحتی با کلید عمومی ای که دست همه میباشد می‌توان این دارایی و مالکیت آن فرد بر روی بیت کوین را اثبات کرد.
ویژگی ارز دیجیتال بیت کوین
ارز دیجیتال بیت کوین یا همان رمز ارز بیت کوین، دارای ویژگی‌هایی میباشد که بعضی از آنها به عنوان مزیت بیت کوین و بعضی دیگر به عنوان معایب بیت کوین محسوب میشود. در این قسمت به معرفی و شرح هر یک از آنها می‌پردازیم:
| مزایا | معایب |
|---|---|
| شفاف بودن | نوسانات ارزی |
| توزیع شده بودن | احتمال از دست رفتن سرمایه |
| سریع بودن | پولشویی و مبادلات غیر قانونی |
| شبه ناشناس بودن | نداشتن یک قانون ثابت |
| حذف کارمزد های اضافی |
مزایای بیت کوین
شفاف بودن
بلاک چین استفاده شده در بیت کوین از نوع عمومی است. در مورد انواع بلاک چین در مقاله‌ی بلاکچین چیستبراستی بلاکچین چیست؟ از 0 تا 100 بلاکچین به زبان سادهبراستی بلاکچین چیست؟ افراد زیادی می‌خواهند با بلاکچین آشنا شوند، اما نمی‌توانند در سایت‌ها توضیح ساده ای از بلاکچین بیابند، این مقاله به توضیح بلاچین به زبان ساده پرداخته صحبت شده. در بلاکچین عمومی تمامی افراد قادر هستند تا به پایگاه داده ی توزیع شده ی بلاکچین دسترسی داشته باشند. از این رو تمامی اطلاعات و تراکنش‌های بیت کوین برای همه قابل دسترس است. به این ویژگی ارز دیجیتال بیت کوین اصطلاحا شفافیت یا Transparency می‌گویند.
توزیع شده بودن
همانطور که قبلا هم گفته شد، پایگاه داده در بیت کوین به صورت متمرکز نیست و توزیع شده است که باعث افزایش امنیت و غیر قابل هک میباشد و اطلاعات در آن را نمی‌توان تغییر داد. تنها تراکنش‌های جدید در بلاک‌ها ذخیره میشود و بلاک‌ها به زنجیره‌ی اصلی بلاک چین متصل می‌گردد.
سریع بودن
با توجه به اتوماتیک بودن فرایند ماین کردن و تصدیق تراکنش‌ها و حذف واسط‌های انسانی، عملیات انتقال پول نسبت به سیستم معمولی بانکی سریع تر انجام میشود و این یکی از مزیت‌های بسیار مهم برای بیت کوین به حساب می‌آید. زیرا انتقال پول بین افراد در کشورهای مختلف، نسبت به قبل خیلی راحت‌تر و سریع‌تر صورت می‌گیرد.
شبه ناشناس بودن
در بسیاری از مقالات گفته شده که کاربران در بیت کوین ناشناس هستند. در حالی که این صفت برای بیت کوین زیاد درست نیست. بهتر است بگوییم کاربران در بیت کوین شبه ناشناس یا Pseudonymous هستند. درست است که نام و هویت افراد در تراکنش‌ها مخفی می‌ماند. اما می‌توان تمامی دارایی‌ها، تراکنش‌ها و انتقالات یک آدرس را دنبال یا track کرد. به عنوان مثال فلان آدرس از فلان فروشگاه به وسیله‌ی بیت کوین جنسی خریداری کرده است یا مثلا یک آدرس مشخص مقدار زیادی بیت کوین را به فردی داخل یک کشور دیگر فرستاده. تمامی اینکار‌ها قابل انجام است. بنابراین اگر احیانا هویت فردی در بیت کوین از طریق‌های دیگری لو برود، می‌توان تمامی کار‌هایی که به وسیله‌ی بیت کوین انجام داده را متوجه شد. اما به طور معمول هویت فرد ناشناس باقی می‌ماند و میتواند انتقالات ارز را نیز به صورت ناشناس انجام دهد.
حذف کارمزد های اضافی
برای انتقال ارز از یک کشور به کشور دیگر، نیاز به واسط‌های زیادی است که علاوه بر زمانبر بودن، کاربران را متحمل هزینه‌هایی نیز میکنند. با حذف واسط‌ها، و جایگزین آنها با ماینرها، میزان کارمزد یا همان فی تراکنش (Transaction Fee) به شدت کاهش یافته که یکی از مزیت های ارز دیجیتال بیت کوین محسوب میشود.
معایب بیت کوین
نوسانات ارزی
متاسفانه به دلیل قوانین عرضه و تقاضا، تاثیر گرفتن مستقیم از اخبار و حجم بالای خرید و فروش روزانه در برابر مقدار محدود بیت کوین، قیمت بیت کوین در بازه های زمانی کوتاه دستخوش تغییرات قیمتی میشود که این امر تاحدودی باعث دلسرد شدن خیلی از سرمایه گذاران شده. البته با پیشرفت روز افزون بیت کوین و پذیرش مشاغل و مراکز تجاری، انتظار میرود که این نوسانات کمتر شود.
احتمال از دست رفتن سرمایه
در سیستم بانک داری معمولی، اگر کارت بانکی خود را گم کنید، به راحتی وارد بانک می‌شوید و کارمندان بانک قادر خواهند بود که یک کارت دیگری برای شما صادر کنند، چون به تمامی اطلاعات شما دسترسی دارند. همچنین با فراموش کردن رمز کارت بانکی خود، دارایی شما از بین نمی‌رود. اما در بیت کوین قضیه متفاوت است. با گم کردن کیف پول بیت کوین خود، تمامی دارایی هایتان بر باد میرود! هیچ نهادی قادر به بازیابی آن نیست.
پولشویی و مبادلات غیر قانونی
متاسفانه به دلیل عدم نیاز به احراز هویت در انتقال ارز بین حساب‌های مختلف و یا افتتاح حساب، فرصتی بوجود آمده تا خلافکاران و مجرمان، بتوانند به راحتی اقدام به پولشویی کنند و یا در بازار سیاه به خرید و فروش و یا تبادلات ارزی بپردازند.
نداشتن قانون ثابت
هنوز هیچ قانون مشترک و ثابتی برای استفاده از ارز دیجیتال بیت کوین نوشته نشده است و کشور‌ها و دولت‌ها بر سر آن به توافقی نرسیده‌اند. یک شرکت خرید با بیت کوین را می‌پذیرد و شرکت دیگر خیر، و یا کشوری رمز ارز بیت کوین را به رسمیت می‌شناسد و در کشور دیگر بیت کوین کلا غیر قانونی و داشتن آن جرم است!
الگوریتم اجماع در بیت کوین
یکی از موارد مهم در هر تکنولوژی تحت بلاک چین، الگوریتم اجماع یا Consensus است. تاکنون الگوریتم های مختلفی در بلاک چین ساخته و مورد استفاده قرار گرفته است. از جمله الگوریتم اثبات کار یا Proof of Work که در بیت کوین مورد استفاده قرار گرفته و یا الگوریتم اثبات سهام یا Proof of Stack که قرار است توسط اتریوم پیاده سازی شود.
حالا ببینیم اصلا این الگوریتم چیست و برای چه کاری بوجود آمده است؟ الگوریتم اثبات کار برای امنیت بلاکچین و جلوگیری از خرج مجدد یا Double Spending بوجود آمده است. همانطور که می‌دانید، تمامی تراکنش‌ها داخل بلاک‌ها ذخیره می‌شوند و بلاک‌ها به صورت زنجیر‌وار در دفتر کل توزیع شده یا همان پایگاه داده بلاک چین قرار دارند. اما چه کسی مسئول ساخت بلاک‌ها و قرار دادن تراکنش‌ها در آن میباشد؟ شاید بگویید اینکار وظیفه‌ی ماینرها است؟ درست است. اما کدام ماینر؟ هزاران ماینر در حال فعالیت در شبکه ی بیت کوین هستند. اینجاست که پای الگوریتم های اجماع به وسط می‌آید. به وسیله‌ی این الگوریتم‌ها تمامی ماینرها به یک توافق دسته جمعی می‌رسند.
این کار توسط حل یک مسئله‌ی کامپیوتری صورت می‌گیرد، یعنی ماینری که زودتر از بقیه این مسئله را حل کرد، به بقیه‌ی ماینرها اعلام می‌کند و با بقیه به توافق می‌رسد. مسئله ی الگوریتم اجماع، پیدا کردن یک هش است که با تولید هش های تصادفی امکان حل آن وجود دارد. هشی که اگر به عدد تبدیل شود می‌بایست از میزان سختی تعیین شده کوچکتر باشد. برای روشن تر شدن این قضیه فرض کنید در یک اتاقی هزار عدد گوی وجود داشته باشد که در هر کدام یک عدد منحصر به فرد از 1 تا 1000 قرار دارد. ما باید از بین این گوی‌ها یک گوی را به صورت تصادفی انتخاب کنیم. فرض کنید میزان سختی برابر 500 باشد. پس 500 عدد از این گوی‌ها بدرد ما نمی‌خورد و بعد از برداشته شدن این گوی‌ها باید مجددا تلاش کنیم.
ممکن است بعد از 10 بار برداشتن گوی به یک عدد زیر 500 برسیم که مسئله حل میشود. با سخت‌تر شدن مسئله، این عدد کوچک تر میشود. فرضا اگر به جای 500، عدد سختی برابر 50 شود، یعنی 950 گوی بدردمان نمی‌خورد و ممکن است این‌بار بعد از 60 – 70 بار تلاش بتوانیم به یک عدد زیر 50 برسیم. الگوریتم اثبات کار دقیقا به همین شکل عمل می‌کند. میزان سختی این مساله نیز هر 2 هفته یکبار سنجیده میشود و ممکن است تغییر کند. هر ماینری که زودتر این مساله را حل کرد میتواند بلاک ساخته شده توسط خود را وارد زنجیره ی بلوکی بلاکچین بیت کوین کند. الگوریتم اثبات کار و نحوه ی عملکردن آن، بحث مفصلی است که در مقالات بعدی به طور کامل به توضیح در مورد آن می‌پردازیم.
استخراج یا ماین کردن بیت کوین
در بخش قبلی گفتیم که ماینرها به رقابت باهم برای حل مسئله ی الگوریتم اثبات کار میپردازند. اما اصطلاح استخراج از کجا آمده است؟ مسئله‌ی اثبات کار، مسئله‌ای بسیار پیچیده است که نیاز به محاسبات بسیار زیادی دارد، هیچ فردی حاضر نیست محاسبات به این زیادی را رایگان انجام دهد! بنابراین سازنده‌ی بیت کوین برای ترغیب کاربران به فعالیت و ماین کردن، پاداشی را برای آنها در نظر گرفته است. هر بلاکی که تشکیل میشود، ماینر آن بلاک، مقداری بیت کوین به عنوان پاداش دریافت می‌کند. ساخته شدن بیت کوین تنها به همین صورت امکان پذیر است. به همین علت، اسم این فعالیت ماین کردن یا استخراج کردن نام گرفته.
مقدار پاداش بیت کوین از 50 بیت کوین به ازای هر بلاک شروع شد و با استخراج شدن هر 210 هزار بلاک، مقدار این پاداش نصف میشود. تقریبا هر 4 سال این مقدار بلاک بوجود می‌آید. مقدار پاداش در سال 2009 یعنی سال فعالیت بیت کوین برابر 50 بود و بعد از 4 سال یعنی در سال 2012، این مقدار به 25 بیت کوین به ازای هر بلاک رسید. در سال 2016 پاداش هر بلاک 12.5 و در حال حاضر این مقدار 6.25 میباشد. با توجه به قانون نصف شدن یا Halving بعد از ماین 210 هزار بلاک، در سال 2024 مقدار پاداش به 3.125 بیت کوین به ازای هر بلاک کاهش پیدا می‌کند.
ماین کردن و عملیات حل مسئله‌ی الگوریتم اثبات کار، نیاز به تولید مقدار بسیار زیادی هش کد دارد، کامپیوتر‌ها و پردازنده‌ها ساخته شده‌اند تا عملیات گوناگونی انجام دهند. به همین علت از سرعت کافی‌ای برای تولید مقدار زیادی هش برخوردار نیستند. بعد از گسترده شدن عملیات ماینینگ، ابتدا ماینرها به وسیله‌ی کارت های گرافیک یا GPU شروع کردند به ماین کردن تا سرعت تولید هش آنها بالا برود. اما بعد از مدتی با داغ شدن بازار بیت کوین و ماینینگ، شرکتهای زیادی شروع به تولید دستگاه‌هایی برای عملیات ماین کردند. این دستگاه ها تک کاره هستند تنها کارشان تولید هش کد هست، بنابراین میتوانند تعداد زیادی هش را در کسری از ثانیه تولید کنند. در شکل زیر نمونه‌ای از این دستگاه را مشاهده می‌کنید.
مصرف برق بالای بیت کوین
با افزایش ارزش بیت کوین و افزایش تقاضا برای دریافت آن، افرای زیادی به فعالیت استخراج بیت کوین پرداختند. همانطور که گفته شد، الگوریتم اثبات کار نیاز به محاسبات زیادی دارد و میزان سختی آن نیز به طور خودکار تغییر می‌کند. قوانینی که ساتوشی بر روی بیت کوین گذاشت به این صورت است که هر 10 دقیقه می‌بایست یک بلاک ساخته یا ماین شود. یعنی در هر 2 هفته 2016 عدد بلاک. هر دو هفته میزان سختی مسئله‌ی اثبات کار توسط تمامی ماینرها به صورت خودکار بررسی میشود. اگر تعداد بلاکهای ماین شده از این عدد بیشتر بود، یعنی میزان سختی مسئله به اندازه کافی نیست و مساله سخت تر میشود و برعکس، اگر تعداد بلاک‌ها کمتر بود میزان سختی کمتر میشود.
برای برنده شدن در رقابت، ماینرها هربار از ابزارهای قوی‌تری برای محاسبات استفاده میکنند تا تعداد هش‌های بیشتری را در بازه ی زمانی کوتاه تر تولید کنند و هربار میزان سختی مسئله نیز بیشتر میشود. همچنین هر ماینر از تعداد دستگاه‌های بیشتری استفاده می‌کند تا در رقابت پیروز شود. به این ترتیب هر روز بر تعداد ماینرها و دستگاه هایشان افزوده و مسئله نیز سخت تر میشود. به همین علت با توجه به دستگاه‌های زیاد و ایجاد شدن مزرعه های ماین بیت کوین که شامل چند ده هزار دستگاه ماینر است. این کار سبب شده که مصرف برق و هزینه‌ی ماین کردن هر روز افزایش پیدا کند.
بحث‌های زیادی در سرتاسر جهان در این مورد صورت گرفته است. عده‌ای این کار را بیهوده می‌دانند و از مصرف برق بالا و گرمای ایجاد شده توسط ماینرها گله دارند. عده‌ای هم این مقدار برق مصرفی را با مصرف برق چاپ پول توسط دولت‌ها و برق مصرفی بانک‌ها مقایسه میکنند که بسیار کمتر است و ماین کردن را فعالیتی مثبت و با ارزش می‌دانند.
درآمد از بیت کوین و ماین کردن
امروزه بیت کوین به یکی از روش‌ها برای ساخت پول و درآمد‌زایی تبدیل شده است. مشخص‌ترین نوع کسب درآمد از بیت کوین از طریق ماین کردن یا استخراج بیت کوین است که در بخش قبلی توضیح داده شد. اما ماینرها تنها از این روش درآمد کسب نمی‌کنند بلکه با تایید تراکنش‌ها و قرار دادن هر تراکنش در بلاک، مقداری از ارز دیجیتال انتقال یافته در هر تراکنش را به عنوان کارمزد دریافت میکنند.
روش دیگر درآمد زایی از بیت کوین، به وسیله‌ی خرید و فروش و نگهداری آن است. که اصطلاحا به آن مبادله یا Trade می‌گویند. مانند سهام‌هایی که روزانه در بورس خرید و فروش میشود. هنگامی که قیمت بیت کوین در کف قرار دارد، تریدر‌ها یا معامله گر‌ها آن را خریداری میکنند و با توجه به استراتژی‌های معاملاتی، در زمان مناسب، به فروش آن میپردازند و از این طریق کسب درآمد میکنند.
منظور از استخر استخراج بیت کوین چیست؟
با بیشتر شدن روزانه‌ی تعداد ماینرها و معروف‌‌تر شدن ارز دیجیتال بیت کوین، گروهی از ماینرها و شرکت‌ها به این فکر افتادند که ماین کردن را به صورت گروهی و در موازات یکدیگر انجام دهند. به این ترتیب اگر شما و دوستتان سیستمان را مشترک کنید، سرعت انجام محاسبه‌ی شما دو برابر میشود و شانس حل مسئله نیز برای شما نیز 2 برابر میشود. شرکتهای بسیاری استخر های استخراج یا Mining Pool را بوجود آورده‌اند که هرکدام به شیوه‌ای خاص، به حل کردن مسئله ی الگوریتم اجماع میپردازند و میزان بیت کوین استخراج شده را بین ماینرهای سیستم‌های متصل شده به شرکتشان پخش میکنند. یکی از بزرگترین این استخر ها، AntPool میباشد که 14.8 درصد تعداد ماینرها را به خود اختصاص داده است. در شکل زیر تعداد و میزان درصد مشارکت استخر‌های معروف را مشاهده می‌کنید.
آیا هک کردن بیت کوین امکان پذیر است؟
اینکه بگوییم یک سیستم مطلقا قابل هک شدن نیست، جمله‌ای ناشیانه و غیر واقعی است. هر سیستمی اگر دارای باگی باشد و هکر‌ها این باگ را شناسایی کنند، سیستم در معرض هک شدن قرار می‌گیرد. خوشبختانه تاحالا برای بیت کوین چنین اتفاقی نیافتاده است. حمله‌‌ی معروفی در فناوری های تحت بلاکچین، بخصوص آنهایی که با الگوریتم اثبات کار فعالیت میکنند وجود دارد به نام حمله ی اکثریت یا حمله ی 51 درصد. اجماع بین ماینرها زمانی اتفاق می‌افتد که اکثریت، بلاک حاوی تراکنش‌هارا تصدیق کنند. به این ترتیب اگر 51 درصد از کل شبکه به دست افراد خراب کار بی‌افتد، به راحتی میتوانند تراکنش‌های جعلی را تصدیق و وارد بلاکهای زنجیره‌ی بلاک چین کنند. هرچه تعداد ماینرها بیشتر باشد، این اتفاق سخت‌تر و ناممکن‌تر میشود.
منظور از فورک (Fork) در بیت کوین چیست؟
قبل از اینکه بخواهیم در مورد اینکه فورک در بیت کوین چیست و چرا انجام میشود حرف بزنیم، ابتدا باید در مورد نحوه ی الحاق بلاک ها به زنجیره ی اصلی بیت کوین کمی گفتگو کنیم. گفتیم که ماینرها در رقابت با هم شروع به ساخت بلاک‌ها و حل مسئله‌ی الگوریتم اثبات کار میپردازند. اما ساخته شدن بلاک اتمام کار نیست. سیستم بیت کوین به این صورت است که طولانی‌ترین زنجیره را به عنوان زنجیره‌ی اصلی انتخاب می‌کند. تعداد این زنجیر 6 بلاک در نظر گرفته شده است. یعنی ماینری که زودتر 6 تا بلاک را پشت سر هم ماین کرد، زنجیره‌اش به عنوان زنجیره‌ی اصلی بیت کوین انتخاب میشود و مابقی بلاک‌ها به اصطلاح یتیم یا Orphan می‌شوند.
در تصویر بالا با انتخاب شدن زنجیره‌ی سوم، ماینرهای فعال در زنجیره‌ی اول و دوم، بلاکهای ساخته شده توسط خود را دور می‌ریزند و از ادامه‌ی زنجیره‌ی سوم شروع میکنند به ماین کردن. طولانی‌ترین زنجیره را تمامی ماینر ها تصمیم می‌گیرند که به زنجیره‌ی اصلی اضافه کنند. یعنی در ابتدا بررسی میکنند که آیا تمامی پارامتر‌های بلاک‌ها مانند جواب مسئله، میزان سختی، حجم بلاک و... صحیح است یا خیر؟ سپس تایید میکنند که این زنجیره سالم است و آن را به پایگاه داده‌ی خود اضافه میکنند (گفتیم که هر نودی یک کپی از بلاکچین را دارد) حالا اگر تعداد زیادی ماینر، فرضا ماینر‌هایی که زنجیره‌ی یک را ساخته‌اند، تصمیم بگیرند از زنجیره‌ی سوم ادامه ندهند و در عوض به ادامه‌ی کار خود در زنجیره‌ی خودشان بپردازند چه میشود؟ در اینجا اصطلاحا می‌گوییم فورک یا انشعاب بوجود آمده است.
دلایل فورک میتواند علت‌های مختلفی باشد. به عنوان مثال گروهی با ایجاد هر بلاک در هر 10 دقیقه مخالف هستند و می‌گویند باید این میزان کمتر باشد و یا کارمزد تصدیق تراکنش‌ها می‌بایست بیشتر باشد. اگر ما به عنوان ماینر، زنجیره‌ای بسازیم و مقدار کارمزد را تغییر دهیم، مابقی ماینرها بلاک ما را قبول نخواهند کرد و در زنجیره‌ی بلاکی خود اضافه نمی‌کنند. یعنی در حقیقت ما در حال انجام کار بیهوده‌ای هستیم که نه سودی می‌کنیم و نه کسی به زنجیره‌ی ما اهمیت میدهد. اما اگر ما تیم بزرگی شامل هزاران ماینر و شرکتهای بزرگی با پشتوانه‌ی خوبی باشیم، این فرصت را داریم که از قانون اصلی بیت کوین سرپیچی کنیم و یک ارز مستقل به وسیله‌ی یک انشعاب از بیت کوین بوجود آوریم! هیجان انگیز است نه؟
بیت کوین کش چیست؟
در بخش قبلی در مورد فورک در سیستم های بلاک چینی توضیح مختصری دادیم. کاری که بیت کوین کش انجام داد، نمونه‌ای از فورک است. به علت اینکه سایز هر بلوک در تراکنش بیت کوین 1 مگابایت بود، و هر بلاک در هر 10 دقیقه ماین می‌شد، در نتیجه سرعت ایجاد تراکنش با حجم گسترده‌ی انتقال ارز کاربران میزان رضایت بخشی نداشت. به همین علت در انشعاب یا فورکی که بیت کوین کش انجام داد، سایز هر بلاک را به 32 مگابایت (در اول 8 مگابایت) تغییر داد تا بشود تراکنش‌های بیشتری را داخل بلاک‌ها قرار داد و انتقال بیت کوین سریع تر صورت بگیرد.
البته با اینکار نباید انتظار داشته باشیم که ارزش این ارز به اندازه‌ی بیت کوین باشد. چون طرفداران و ماینرهای بیت کوین به شدت بیشتر هستند. در زمان نوشتن این مقاله، ارزش بیت کوین کش حدود یک صد و شصتم ارزش بیت کوین میباشد. اما تقریبا میشود گفت که یک انشعاب موفق از بیت کوین بوده است، این ارز وارد بازار معامله شده و طرفدار‌های خودش را دارد، و تا کنون در حال فعالیت خود میباشد.
تعداد بیت کوین ها چقدر است؟
زمانی که ساتوشی ناکاماتو بیت کوین را معرفی کرد، تعداد کل بیت کوین ها را برابر 21 میلیون قرار داد، با توجه به اینکه بعد از هر 4 سال یعنی استخراج 210 هزار بلاک، مقدار پاداش ماینر ها نصف میشود و اکنون این میزان 6.25 بیت کوین به ازای هر بلاک است. در نتیجه آخرین بیت کوین در سال 2140 ماین میشود. با کمتر شدن یا از بین رفتن پاداش ماینرها، تنها منبع درآمد از ماین کردن بیت کوین، صرفا کارمزد تراکنش‌ها خواهد بود. انتظار میرود که در سال‌های آتی میزان کارمزد‌ها کمی افزایش یابد تا ماینرها عمل ماین یا استخراج کردن را بیهوده نداند. زیرا با دلسرد شدن و دست از کار کشیدن ماینرها، علاوه بر افت قیمت بیت کوین، امنیت آن نیز کاهش می‌یابد.
جمع بندی
بیت کوین انقلاب جدیدی در نظام بانکداری بوجود آورد. تا کنون بیش از 10 هزار رمز ارز و توکن ساخته و مورد استفاده قرار گرفته است و تعداد مشتریان و تجارت‌هایی که وارد این حوزه می‌شوند روز به روز در حال افزایش است. بیت کوین فناوری‌ای به شدت گسترده و پیچیده است و هر چقدر در مورد آن مطلب بنویسیم باز هم کم نوشته‌ایم. در این مقاله سعی شد تا با نگاهی فنی به مطالب حوزه‌ی بیت کوین بپردازیم. در مقالات بعدی به طور اختصاصی راجع به هر یک از این مطالب معرفی شده در این بحث خواهیم پرداخت.
آیا بیت کوین ارزش سرمایه گذاری دارد؟
این سوال بستگی به ریسک پذیری فرد سرمایه گذار و فاکتورهای دیگر معاملاتی دارد. افراد و شرکتهای بسیاری در سرتاسر جهان وجود دارند که روی رمز ارز بیت کوین سرمایه گذاری میکنند و با آن به خرید و فروش میپردازند. حتی برای جابجایی و انتقال پول بین کشورهای مختلف نیز یک گزینه ی مقرون به صرفه، ایمن و سریع میباشد.
بیت کوین چگونه ساخته می شود؟
بیت کوین ها ماین یا استخراج می شوند. هر ماینری که بلاکهای جدید را به زنجیره اضافه کرد و مسئله ی الگوریتم اثبات کار را حل کرد، به عنوان پاداش، مقداری بیت کوین به آدرس کیف پول ارز دیجیتال اش اضافه میشود. مقدار بیت کوین 21 میلیون عدد می باشد و آخرین بیت کوین نیز با توجه به قاعده ی نصف شدن پاداش یا هاوینگ، در سال 2140 ماین میشود.
چرا بیت کوین روی ارز های دیجیتال دیگر تاثیر می گذارد؟
در حقیقت هیچ ارتباطی بین بیت کوین و دیگر ارز های دیجیتال وجود ندارد. اما چون بیت کوین معروف ترین و پر قدرت ترین ارز دیجیتال تا به امروز می باشد، در نتیجه تاثیر آن بر دیگر ارزها، بیشتر جنبهی روانی در بازارهای معاملاتی دارد و هیچ ارتباط منطقی بین بیت کوین و دیگر رمز ارزها وجود ندارد.
چه کسانی بیت کوین را کنترل می کنند؟
بیت کوین تحت نظارت و کنترل هیچ سازمان و ارگانی نمی باشد و تمامی تصمیمهایی که برای بیت کوین گرفته میشود، باید به مقبولیت اکثریت ماینرها و مشارکان شبکه ی بیت کوین برسد. ماینرهای رمز ارز بیت کوین لزوما هیچ ارتباط و شناختی از یکدیگر ندارند و به صورت کاملا آزاد میتوانند به مشارکت و فعالیت در بلاک چین بیت کوین بپردازند.
آیا بیت کوین رایگان وجود دارد؟
بیت کوین با ارزش ترین ارز دیجیتال است و قیمت آن نیز از تمامی ارزهای دیگر بیشتر است. اگر نرم افزار یا وبسایتی ادعا کرد که در قبال ثبت نام یا کلیک بر روی لینکی و بدون هیچ سختی و کار خاصی به شما بیت کوین رایگان میدهد، شک نکنید که یک کلاه بردار است!
